Game Over, een spin-off van Kid Paddle, die andere reeks van Midam, is een formulereeks. Men neme een kleine barbaar, een prinses die moet gered worden van de Blorks (monsters die enkel "Blork" zeggen), een hele hoop onomatopeeën, geen tekst en een goed gevoel voor humor. Goed schudden, en voilà: alweer een leuk album.

Toch verbazen we ons erover dat we alweer het twaalfde album vasthebben. De gags zijn soms wat banaal of voor de hand liggend, maar vier pagina's verder moeten we dan weer schateren. Dat men ons met dat beperkt palet kan blijven boeien is een pluim op de hoed van tekenaar Adam, die op zijn best ons soms wat deed denken aan de inventiviteit van André Franquin. Ook zijn de voor elke gag aangepaste "Game Overs" aan het eind van de pagina daar deels schuldig aan.

Deze reeks werd ons in de handen gestopt door een schooljongen. "Dit is plezant!" zei hij, en hij heeft gelijk.

Prententieloos amusement, we kunnen gerust zonder, maar waarom zouden we?