Na de fusiegolf van 1977 besteedde de regering heel wat aandacht aan het dorpsgevoel en zette men de gemeentes een jaar lang op een nieuw gebeiteld voetstuk. Paul Geerts wijdde destijds album 173 aan dit evenement en liet voor de gelegenheid zelfs een heel dorp drijven.

Onwillekeurig moesten we bij het lezen van dit nieuwe avontuur — gewoon omdat er ook dorp in de titel staat — terugdenken aan toen, om dan te constateren dat er in al die jaren nog niet zoveel veranderd is. De karaktertekening van de verschillende personages staat na al die tijd als een huis en dit zorgt voor een gedegen rustige vastheid, zodat je de voorspelbaarheid er graag bijneemt.

De hele bende logeert deze keer in de buurt van het Waalse plaatsje Resteigne (yep, het staat in de atlas) en komt bij een wandeling uit bij de resten van het dorpje Marchimont (yep, ook dit is historisch correct). Natuurlijk willen ze weten wat er met dit dorpje gebeurd is en voordat je met je ogen geknipperd hebt, bevinden ze zich alweer in het oorspronkelijke plaatsje. Niet in het verleden weliswaar, maar in een tijdelijke andere dimensie, waar uitverkorene Suske alles op alles moet zetten om de vloek van bitch van de week Clamora te verbreken. Zo kiezen Peter Van Gucht en Luc Morjaeu er nog maar eens voor om het fantasy-element dit album te laten domineren. Dit gebeurde ook in 1978 al, maar toen was Het Drijvende Dorp wel omringd door kleppers als De Olijke Olifant, Walli de Walvis en De Pompenplanters.

Een leuke vondst in dit album is dat we regelmatig een kijkje nemen in de hersenpan van Lambik, een beetje zoals de mannen van Alles Kan Beter in het brein kropen van toenmalig premier Jean-Luc Dehaene. Al zijn verschillende karaktertrekken zijn trouwens gemodelleerd naar oude Lambikken. Zo lijkt zijn ijdele kant wel heel hard op een van zijn allereerste passages in de reeks en hebben we er zelfs ons Strip Klassiek-album De Gekalibreerde Kwibus bijgepakt als vergelijkingsmateriaal. Dat dat album nooit uitgegeven is in de reguliere rode reeks, is trouwens nog steeds heel begrijpelijk...

Het Gebroken Dorp is een degelijke Suske en Wiske met een aantrekkelijke cover en een leuk verhaal. Toch snakken we nog eens naar een klassiek avonturenverhaal zonder al te veel toeters of bellen, geen buiten- of bovenaardse verschijnselen, geen Jerom die de meubelen moet redden of een trendy uitvinding van Barabas die alles op het juiste spoor zet. Ook de jeugd van tegenwoordig houdt van afwisseling en is best wel bereid verder te kijken dan de fantasyhype van de dag.