LIEFDE IN OORLOGSTIJD 2 Blauw Bauhaus
Olivier Mangin + Jack Manini • Glénat 48 p. (HC)
|
|
Liefde is... |
|
In 1922 zijn de Russische, revolutie predikende Natalia en de Amerikaanse, bedachtzame Walter toegelaten tot het Bauhaus. In deze Duitse experimentele kunstacademie ontplooien ze hun talenten, maar vooral hun inzichten. Walter laat zich inpalmen door een leraar die van hem een sektelid maakt terwijl Natalia nooit om een nieuwe stunt verlegen zit. Hun relatie kent ups en downs. Opposites attract, nietwaar? Bovendien maken medestudenten die voor het opkomende fascisme gewonnen zijn en een grimmiger wordende omgeving het hen niet makkelijker. De rede, beïnvloed door hun beider evolutie, en hun verschillende achtergrond, komt de met flitsen oplaaiende passie verstoren. Hoe loopt dit af?
In de acht maanden dat Oorlog in Liefdestijd 1: Rode Revolutie kon rijpen tot dit vervolg verscheen, vonden we het alleen maar beter worden. Op dat hoogtepunt zet Blauw Bauhaus de trend verder waardoor de trilogie niet meer stuk kan. Het scenario van Jack Manini is redelijk geniaal. De ideeën over kunst en politiek die hij doorsluist, zetten ons aan het denken, zonder dat ze lezen als opdringerige preken of pamfletten. De dialogen tussen Natalia en Walter knetteren als zwavelstokjes. Ze verhelen volledig de ietwat clichématige karakterisering van de beide hoofdrolspelers.
De grafische aanpak van Olivier Mangin is aangenaam van de eerste tot de laatste prent. Zijn bladschikkingen zijn dynamisch en de manier waarop hij de personages in beeld brengt, getuigt van liefde voor het vak. In zijn plaats ga je ook houden van Natalia en Walter. Het afscheid zal ons waarschijnlijk nog zwaar vallen.
Om het met de bekende cartoons van Kim Casali uit te drukken: "Liefde is..." Liefde in Oorlogstijd een plaatsje in je stripbibliotheek schenken. |
|
> DAVID STEENHUYSE — juni 2014 |