Ondanks zijn naïeve goedmoedigheid ondergaat Scott Leblanc het ene grote avontuur na het andere. Deze keer vinden we hem terug bij... zijn moeder. Scott nodigde professor Moleskine bij hen thuis uit. De professor liet zich weer meeleiden door de goedbedoelde opdringerigheid van de jonge reporter met een fascinatie voor de hondjes van bekende societyfiguren. Zo moeder, zo zoon. Ook mama Leblanc klampt zich aan de man vast. Moleskine kan zowel Scott als zijn moeder wel wurgen. Voor de ernstige professor komt er snel een uitweg wanneer er een vergeten koffertje teruggebracht moet worden. De goede daad leidt het onmogelijke duo Scott en Moleskine naar Saigon, Vietnam, om er te verhinderen dat de Amerikanen het beruchte Agent Orange inzetten. Het jaar is 1968, vredesonderhandleingen voor de oorlog in Vietnam halen niets uit en Scott ontfermt zich over een dwergvarken.

De klare lijn van Devig is functioneel zonder franjes, toch een beetje aan de saaie kant. De ene klare lijn is duidelijk de andere niet. Devigs stijl leunt dichter aan bij die van André Taymans dan omzeggens die van Hergé. Maar vergis je niet, Scott Leblanc pretendeert allerminst de nieuwe Kuifje te zijn. Hey, we kunnen Scott Leblanc en diens auteurs zelfs generlei pretenties verwijten.

Eigenlijk vatten we nog steeds niet goed de toon van de reeks. Het scenario is telkens een goed uitgewerkt avontuur van klassieke signatuur, in het zog van Kuifje of Blake en Mortimer, gestript van alle bovennatuurlijke elementen. Tegelijk is het een pastische op vooral Kuifje. Zo extreem naïef en goedaardig kan een held niet zijn. Je zou je voor minder ergeren, en dat gevoel vertolkt Moleskine in onze naam. In die komische wisselwerking ligt het fundament van de serie verscholen. Maar het hinkelen tussen scherts en avontuur is vooral een oefening in evenwicht waar Philippe Geluck (de cartoonist van De Kat) soms mee op zijn snuit dondert. Het had wat dieper mogen prikken om de Grote Avonturenstrip te demystificeren.