Öth, een dwerg met een merkteken, is de eigenlijke erfgenaam van de troon. In plaats van het kind te doden zoals de wet het voorschrijft, ging zijn vader met Öth op de vlucht voordat hij zelf het laatste loodje legde. Van een pad kreeg Öth vervolgens de ware toedracht te horen. Terwijl de soldaten van koning Traurig hem op de hielen zitten wordt hij en hij gevangengenomen door de elfen, met wie de dwergen — o huizenhoog cliché! — op voet van oorlog staan. Öth sluit een deal met de elfen. In ruil voor de kroon, die de dwergen van de elfen stalen waarmee ze hun fort Efendril kunnen heroveren, wil Öth zijn geboorterecht laten gelden. Sindsdien volgde een avontuurlijke queeste vol bedreigingen, verraad, nieuwe verbonden en de zekerheid dat Öth zich sterk moet houden in een wereld waar het gevaar van overal komt.

We zijn tuk op de fijne tekenstijl van Shovel. Zijn platen zijn werkelijk af. Je leesritme zakt vanzelf omdat de decors, de landschapjes en de aankleding van de figuren en de interieurs je uitnodigen het allemaal langdurig te bekijken. Allemaal heel mooi om te zien. Ook het verhaal loont de moeite, alleen wil Shovel soms te veel vertellen. Het is een eigenschap die hij deelt met ontzettend veel auteurs van fantasyverhalen die een veel uitgebreidere wereld willen neerzetten dan strikt noodzakelijk is voor hun verhaal. Daarom hebben we een hekel aan de pagina's waarin er te lang wordt gepalaverd of waarin er een oude geschiedenis moet opgerakeld worden. De pagina's 28 en 29 zijn op dat gebied een verschrikking, daar had makkelijk de helft uit geschrapt kunnen worden zonder dat het de voortgang van het verhaal verstoord, wel integendeel. Nu goed, er zijn ook lezers die net wel van zulke uitweidingen houden om waar voor hun geld te krijgen. Met de helft van die opbrengst waren wij al tevreden.