Geen idee of prinses Sheherazade in haar Sprookjes van Duizend-en-Eén Nacht de erotische toer op ging alvorens uit gebrek aan inspiratie het laatste loodje te leggen. Aan inspiratie ontbreekt het Dufaux momenteel niet. Hij shudt het ene verhaal na de andere nieuwe reeks uit zijn mouw en laat gelukkig zijn lopende reeksen niet op zijn beloop. Voor Djinn documenteert hij zich ter dege. Hoewel het duidelijk om een scenario met mystieke, en ja, erotische inslag gaat, verraadt hij in zijn voorwoord een paar historische feiten. De vrijlating van de harem van de Turkse sultan Abdoel Hamid II op pagina 16 geeft rechtstreeks aanleiding tot een dijk van een scène dat in de cinema broederlijk naast de eindscène van Dead Poets Society zou staan. Probeer je de rinkelende belletjes maar eens voor te stellen: kippenvel! Het gevecht dat Ana Miralles (Eva Medusa) levert om alles in volgetekende en liefdevol ingekleurde pagina's te gieten is bewonderenswaardig. Elk nieuw deel overtuigt bovendien meer en meer.

De zoektocht van Kim Nelson naar haar roots, meerbepaald het verhaal van haar grootmoeder Jade, staat in dit album wat in de schaduw van de Duits-Turkse politieke intriges ten tijde van WOI in Jades tijd. Maar het wordt ruim gecompenseerd door een ouderwetse zoektocht naar een (oorlogs)schat in Kims tijd. Of zijn het dan toch de erotische scènes in een zompig Arabisch decor die van deze reeks een bescheiden topper maken? Daarom raden we de liefhebbers het speciale album Ce Qui Est Caché aan. Dargaud bood het ter vertaling aan, maar de bestellingen van striphandelaars bleken te min om er de kosten uit te halen. Da's ons verlies want het album staat tjokvol schetsen, voorstudies, aquarellen, coverstudies, een portfolio, uitleg over personages, intriges,...