Bibliografie van Philippe Pellet
• De Krijsheren (deel 1 t/m 3)
• Opaal
Bibliografie van Christophe Arleston
• Amazones van Troy
• Askell, de Waterwereld
• Chimère(s) 1887
• De Cartografen
• De Veroveraars van Troy
• Ekhö - De Spiegelwereld
• Elixers
• Excalibur
• Kids van Troy
• Lanfeust Odyssey
• Lanfeust van de Sterren
• Lanfeust van Troy
• Lanfeust van Troy: Cixi van Troy
• Legenden van Troy: De Zoektocht van Alunys
• Legenden van Troy: Het Uur van de Gargouille
• Legenden van Troy: Ploneïs de Onzekere
• Legenden van Troy: Reis naar de Schaduwen
• Legenden van Troy: Saffraannacht
• Legenden van Troy: Tykko
• Leo Loden
• Lord of Burger***
• Moréa
• Moréa - De Strijd tussen Draken en Engelen
• Odyxes
• Opaal
• SinBad
• Tandori
• Trollen van Troy
• Veroveraars van Troy
• Wanordelijke Encyclopedie van de Wereld van Troy
• Waterwereld Askell
• Ythaq
DE WOUDEN VAN OPAAL 8
De Horden van het Duister


Philippe Pellet + Christophe Arleston • Uitgeverij L
48 p. (HC & SC)
Geen verslapping

Darko, Tara, Sleilo en de rest van de groep zijn doorgedrongen tot in het diepst van de ruggengraat, de enorme bergpas die Opaal doorkruist. Ze hebben een volk bevochten en een Titaan bevrijd. Maar hun grootste beproeving ligt nog voor hen want om Ghorg, de demon die hun terzijde staat, te bevrijden, zullen zij door de elf ringen van de hel moeten gaan.

De Wouden van Opaal is een reeks die wij altijd een erg warm hart hebben toegedragen. Het is niet de beste of de meest intelligente stripreeks aller tijden, maar wel een van de meest vermakelijke stripreeksen die wij kennen. Vol tot de verbeelding sprekende personages en spectaculaire actie. Ieder album is weer een plezier om te lezen van begin tot eind. Met dit album lijkt scenarist Christophe Arleston zijn inspiratie vooral gehaald te hebben uit Dante's Goddelijke Komedie. Dit klinkt misschien vreemd voor een luchtige fantasyreeks, maar het resultaat mag er zeker wezen. Het is een ietwat donkerder album vol wervelende actiescènes, heroïsche momenten en goeie humor.

Arleston wil nog wel eens routineus te werk gaan, maar dit album en bij uitbreiding deze reeks is duidelijk vol passie geschreven. Ook het tekenwerk van Phillipe Pellet in dit album is fantastisch. In voorgaande delen waren wij hier iets minder over te spreken, maar met dit album heeft Pellet zich weer geheel herpakt en is het tekenwerk weer terug op het oude niveau. De personages zien er weer uit zoals wij ze kennen en de monsters zijn ook fantastisch om te zien, de een nog wonderlijker dan de ander. Veel tekenaars verslappen na verloop van tijd, weinigen weten even vlug hun oude niveau te bereiken. Een grote pluim dus voor Pellet.

Wij krijgen overigens onderhand sterk het vermoeden dat met hierna nog twee delen het verhaal gedaan zal zijn. Naar onze mening is een tweede cyclus van De Wouden van Opaal niet alleen gewenst, maar ook zeer waarschijnlijk. Of misschien kunnen we gewoon niet tegen het idee dat er straks geen nieuw album meer van deze heerlijke reeks uit zal komen. De tijd zal het leren. In ieder geval valt er momenteel nog volop te genieten van deze reeks en wij raden je dan ook zeker aan dit me tvolle teugen te doen.

> JONAH DOESBERG — februari 2014