Daar zijn ze weer, de Noormannen komen in 838 weer eens een dorpje aanvallen aan de kust van wat tegenwoordig Nederland is. De dorpsgemeenschap is er als de kippen bij om te vluchten. Alleen Ivo blijft achter. Zijn radeloze vader kan niet beletten dat de Vikings Ivo meenemen. Hun hoofdman, de Jarl, laat het joch kennismaken met Leif, zijn eigen zoon die er met Ivo een nieuwe kameraad moet bijwinnen. Maar Leif is niet opgezet met de komst van Ivo die gaandeweg de sympathie van de andere Vikings wint. Eventjes dreigt de Jarl nog door muiterij aan de kant gezet te worden. Ivo kan daar een stokje voor steken, maar er komt nu een vijand bij. Dan is Ivo nog niet eens aan land gegaan waar hem een grootser avontuur staat te wachten. Ondertussen zet zijn vader de zoektocht naar zijn zoon in.

Met Arin en het Volk van de Hunebedbouwers maakte Roelof Wijtsma ons op een zeer entertainende, aangenaam leesbare manier diets over de gebruiken en tradities van oud-Nederlandse volkeren van zo'n vijfduizend jaar geleden. Het educatieve aspect in Ivo en de Vikingszoon blijft in dit album beperkt tot een inleidende strippagina, al merken we links en recht best nog elementen die er niet alleen voor het vermaak, maar ook voor lering zijn. Over het geloof van de Jarl bijvoorbeeld. De overige zeventigtal pagina's zijn één lang avontuur voor jong en oud in een fris, spontaan, kleurrijk stijltje.

Maar in alle spontaniteit laat Wijtsma enkele gaten in het scenario open. Skards 'tweelingbroer' bijvoorbeeld, die niet eens wordt herkend door dorpsgenoten, of de tiran Einar die zomaar kan wegvluchten terwijl zijn overwinnaars domweg collectief de rug naar hem toekeerden. Nu goed, 't mag geen naam hebben. Ivo en de Vikingszoon blijft gewoon een vlot verteld verhaal waarmee Wijtsma alle lof en succes verdient. Het verhaal eindigt netjes en laat tegelijk ruimte open voor een vervolg, want Ivo en zijn vader zijn nog niet thuis.