Ergens goed verborgen in de noordelijke ijszeeën ligt het eilandje Rvahr. Middenin die ondersneeuwde rots ligt een smeulende vulkaan, en daarrond een klein Vikingdorpje. Het is daar waar we moeten zijn. Op een nacht hadden alle Noormannen er dezelfde droom. Ze droomden allen dat ze schapen waren. Een ramp! Dit was niet minder dan de profetie die uitgekomen was! Als alle bewoners dezelfde droom hadden, dan zou het eiland vergaan in een kolkende lavastroom. En zouden alle bewoners naar het Walhalla, de Vikinghemel, gaan. Het Walhalla... het einde. Maar wie heeft ooit gezegd dat het Walhalla niet op aarde kan liggen? Misschien vinden ze wel hun hemel op aarde! De Vikingen aarzelen niet en rusten een kleine expeditie uit die hen land en geluk moet opleveren. En zo komen ze in Schotland aan.

Walhalla is de nieuwste strip van scenarist Nicolas Pothier die we vooral kennen van het geniale Ratafia. Verwacht je dus aan hilarische scènes, woordgrappen en absurde logica. Maar de Fransman voegde er een flinke scheut koldereske actie aan toe waardoor deze strip zich beweegt in de vijver waar Kaamelott (Steven Dupré), Mitgard (ahem, Steven Dupré) en vooral Wolf (van Steven Dupré dus) zich bewegen. Bovendien lijkt het of tekenaar Marc Lechuga, die deze strip na zijn dagtaak heeft getekend, een voorliefde heeft voor de humoristische stijl van Steven — tja, wij kunnen er ook niets aan doen — Dupré. Ronde gezichten, dynamische scènes en hilarische details. Miskijk je dus niet op de saaie cover met een gemakkelijke profieltekening. Lechuga kan heus wel tekenen!

Walhalla is een stripje dat bij onze zuiderburen uit het niets uitgroeide tot een verkoopsucces. Ons verwondert het niet. Walhalla wordt er immers tot den treure vergeleken met Asterix. Meer dan terecht, daar niet van, maar Walhalla is meer dan dat. Het is spitsvondiger, moderner en meer Dupré-achtig. In het volgende album trekken de Vikings nog zuidelijker richting Engeland. We zijn benieuwd of ze daar uit de immense schaduw geraken van Albert Uderzo en René Goscinny. Bij Toutatis... euh, bij Odin!