Elk verhaal heeft een begin. Ons verhaal wordt geschreven op 11 november 1918. Duitsland is verslagen na de opstand van zijn eigen soldaten... en in Frankrijk wordt de overwinning gevierd. Terwijl het volk uitgelaten op de nog dampende massagraven danst, krijgt Silas Corey het op zijn heupen. In zijn godeigen bad ligt zijn collega-detective Albert Perochet. Hij is gewiekst, doortastend, scrupuleus maar vooral dood. In zijn broekzak vond Silas het bewijs dat hij net terug was van een onderzoek in het vijandige Duitsland... en dit in opdracht van de rijkste, meest gewetenloze dame van Europa, mevrouw Zarkoff. Die ouwe feeks heeft met haar wapenhandel de voorbije jaren meer slachtoffers gemaakt dan lepra, en kreeg eerder te maken met onze flegmatieke detective. Onmiddellijk promoveert Silas zichzelf als vervanger van de onfortuinlijke Perochet en trekt naar Zwitserland.

We gaan er niet omheen draaien. Wij zijn fan van Silas Corey. Zwaar fan. Toegeven, het heeft even geduurd want de covers van het eerste tweeluik spraken ons niet direct aan waardoor we wat later zijn ingestapt. Maar eenmaal gekocht, waren we na een paar bladzijden verkocht. Silas is echt een heerlijk personage, ergens tussen Roger Moores James Bond en Benedict Cumberbatch' Sherlock in. Je merkt dat scenarist Fabien Nury absoluut gelooft in zijn nieuwe hoofdfiguur. Bovendien legde hij de lat enorm hoog voor de toch wel hapslikwegtekenaar Pierre Alary die naar verluidt serieus zijn tenen heeft mogen uitkuisen qua kadrering, opbouw en detailuitwerking. Zelfs tot na de inkting moest hij nog zaken verbeteren. De torenhoge inzet van beide heren loonde absoluut. Silas Corey is een verrijking voor elke stripbibliotheek. Dit eerste deel van dit nieuwe tweeluik — je weet wel, naar het Largo Winch-concept — mag er opnieuw zijn. Spannend, goedgeschreven en heerlijk los getekend.

We gaan er dus echt niet omheen draaien. Wij zijn fan van Silas Corey. Zwaar fan.