Het is geen fijne wereld waar tekenaar en schrijver Éric Stalner ons in deze reeks mee naartoe neemt. Plaats van handeling is Groot-Brittannië in een niet nader aangeduid toekomstjaar. Land ligt in puin en vrouwen worden weggenomen door een geheimzinnige bezettingsmacht, om op het vasteland voor de voortplanting van de onvruchtbare machthebbers te zorgen. In de eerste twee delen maakten we kennis met Lawrence en zijn tamme poema. Hij is een belezen intelligente kerel die zich niet neerlegt bij zijn lot. Dit in tegenstelling tot zijn naïeve dorpsgenoten die geen oog lijken te hebben voor de buitenwereld. Eerst staat hij alleen, maar in het tweede deel organiseert hij een verzetsgroep en samen trekken zij in dit derde deel ten strijde tegen de bezettingsmacht, de ruïnes van London vormen het strijdtoneel.

Éric Stalner creëert in deze postapocalyptische strip een sfeer die we unheimlich willen noemen. Dat komt vooral omdat de knappe romantische/realistische tekeningen die zo herkenbaar zijn door alle verwoestingen zo triest ogen. Daarbovenop is het spannende verhaal uiteraard fictie, maar door de vertelstijl van Stalner worden we één met de personages en beklijft het. We blijven achter met het vage idee dat dit ons ook kan overkomen.

Dit derde deel is niet het slot van een trilogie zoals bij het verschijnen van het eerste deel werd verondersteld. We houden het nu op een vierluik zoals ook uitgeverij Daedalus heeft gemeld. Wij kijken uit naar dit slotdeel om dan uit te kunnen maken of we weer rustig kunnen gaan slapen.