Omdat wij als Vlaming geen Nederlandse kranten lezen, kunnen we ook geen dagelijkse portie Elsje tot ons nemen. De sporadisch verschijnende bundels op liggend formaat met strookjesstrips helpen ons alsnog aan een Elsje-injectie. Dat zij bij ons in de smaak valt, bewijzen de drie besprekingen van de voorgaande vier albums. Sinds Elsje onderdak vond bij Eppo en er voorwaar een van de vedettes is, hebben we als abonnee een tweewekelijkse afspraak met het meisje dat van terrorisme, racisme, politiek en andere volwassen zaken haar eigen zaak maakt. In Eppo predikt ze haar inzichten en haar verregaande kwajongensstreken op telkens een volle pagina. Als Beste Getest, deze keer uitgegeven op een regulier albumformaat, bundelt een eerste reeks van deze gags en een enkel kortverhaaltje.

Je merkt dat ideeënman Eric Hercules het steeds verder gaat zoeken. Elsje in de ruimte, Elsje ontmoet een duivel (en gaat met zijn ziel lopen), een hele reeks Elsje in de oertijd,... Vergezocht, inspiratiemoeheid? Eigenlijk niet, in elk van deze situaties gedijt het wereldje van Elsje prima. Het gaat er niet om waar Elsje voor beroering zorgt, het gaat om haar gedragingen, haar reacties en haar omgang met anderen, of dat nu een vermeende viezerik in het park, haar psychiater, haar bloedmooie moeder, de politie, haar buurjongetje en boerkavriendinnetje, of een drugsdealer is. Elsje is tegelijk het soort meisje dat via sociale media oproept tot protest (dit album verscheen vóór de rellen in Engeland) als het soort dat je met haar wenkbrauwen in de juiste krul compleet ontwapend.

En dan is er natuurlijk nog de sublieme tekenstijl van Gerben Valkema. We vinden zijn strips nog steeds een van de beste getekende krantenstrips uit Nederland. Gezien de lamentabele tekenkwaliteiten van het gros van zijn concurrenten, is dit nog niet eens een groot compliment. Maar als je er ook de Eppo op naslaat, dan weet je best dat Elsje goud waard is. En dezer dagen is goud de veiligste belegging, begrijp je?