Het zit onze rondreizende ronin Takeo eindelijk mee. Hij is zijn broer Akio op het spoor en we verklappen nog niet eens alles door hier meteen prijs te geven dat hij 'm nog vindt ook. Dat gebeurt op een vervloekt eiland nabij een dorp dat gebukt gaat onder ziektes, tegenvallende oogsten en een yakuzaclan die er jaarlijks tienden komt innen, belastingen die in onze ogen best meevallen gezien de hogere percentages die de staat jaarlijks van ons incasseert. De clan biedt de dorpelingen ook de mogelijkheid een kampioen tegen de eigen kampioen Shobei in te zetten. Wint de kampioen van de dorpelingen het tegen de uitdager dan worden hun tienden dat jaar kwijtgescholden. Yakuzaleider Nobunaga hoopt telkens dat er effectief een vechter wordt ingezet. Om de vrede met een andere yakuzaclan te bewaren werden de dochters van beide clanleiders met elkaar geruild. Nobunaga doet bij zijn bloedmooie gijzelaarster wat zijn concurrent vermoedeljk ook bij Nobunaga's eigen dochter doet: vernederen en verkrachten. Zulke overeenkomsten waren dan nog authentiek ook. Maar dit is voorlopig slechts een nevenintrige. Takeo raakt meteen bij intrede in het dorp slaags met een agressief clanlid. Door zich zonder zwaard te kunnen verdedigen wordt zijn meesterschap in de gevechtskunsten duidelijk bij de dorpelingen, bij Nobunaga en bij Shobei. Ieders hoop is gesteld in Takeo, maar daar kwam hij niet voor. Er is ook nog de bejaarde samoerai Yoshida die zijn doodzieke vrouw bijstaat. Moet hij het in de plaats van de weigerachtige Takeo opnemen tegen Shobei?

Hoe goed de eerste cyclus van Samoerai ook was: dit eerste deel belooft nu al dat de tweede cyclus (een tweeluik) beter zal zijn. Takeo, Nobunaga, Shobei en Yoshida, ze hebben elk hun eigen achtergrondverhaal waarin niets zomaar zwart-wit is. De verstandhouding tussen Takeo en Shobei getuigt van respect, maar hun achterban wil die twee tegen elkaar uitspelen. De uitkomst van het duel dat volgt in deel 6 kunnen we wel raden. Hoe mooi dat allemaal zal verteld worden, maakt nu net de kracht uit van de reeks en zeker van dit nieuwe verhaal. Rond die twee protagonisten speelt zich bijkomend vanalles af dat meer kleur, dimensie en spanning geeft.

Het verhaal is grotendeels universeel. Vervang alles wat Aziatisch is door cowboys en je hebt een klassieke western. En als je de setting en de personages transformeert naar bijvoorbeeld New York en het gangstermilieu dan verkrijg je een maffiaepos zonder weerga. Maar laat alles bij het origineel en je hebt dus Samoerai, een verdomd stevig stripverhaal.