Met duidelijk meer goesting dan het vorige deel tekende Didier Tarquin dit slot van het tweeluik. Ook Christophe Arleston is weer meer bij de pinken en laat het verhaal afstevenen op een einde dat van Lanfeust Odyssey alsnog een sluitend geheel maakt. Hij laat zijn rosse held, die nog steeds amper een volwassen vent te noemen is, zijn oude liefde C'ian opnieuw ontmoeten. Zij heeft een kroost van wel tien kinderen en ziet er nog steeds appetijtelijk uit. Ze komen allen van dezelfde vader, de baron van Goud-Azuur. Het kasteel van Goud-Azuur staat op instorten want in de grond rommelt iets bijzonders. Rondfladderende banshees, een soort plantaardige wijfjes met vleugels, hebben het onder meer op de vliegen van Hebus gemunt. Hun komst maakt ook hordes soortgenoten van Hebus wild, ze naderen met rasse schreden. Ondertussen wil Cixi (de zeventienjarige dochter van C'ian en dus niet haar gelijknamige tante die op een andere planeet is achtergebleven) verlost worden van haar kuisheidsgordel. Ze wil dringend ontmaagd worden om aan een gearrangeerd huwelijk te ontsnappen. Maar verschillende ontmaagdkandidaten zijn te schijterig voor de gevolgen als haar vader erachter zou komen. Cixi ziet er met haar ravenzwarte haren en rode outfit quasi identiek uit als haar tante. De sproetjes rond haar neus zorgen nog voor wat guitigheid, maar vanuit het standpunt van haar blote kont gezien, weten we wel dat ze al een dame met pit is. Ze vertoont ook gelijke karaktertrekken met die andere Cixi. Dat Lanfeust helemaal confuus is als hij haar de eerste keer ziet, valt daarom best te begrijpen.

We vonden het eerste deel van het tweeluik niet slecht, maar ook niet geweldig. Deel 2 maakt ons inziens alles goed. Er kan gelachen worden (de schapen!), er is een intrige die naam waard, de vele nieuwe nevenpersonages zijn interessant en/of goed gevonden, ook het fantasy-element is prominenter aanwezig en Hebus kan er op los beuken. Op elf extra pagina's worden de kinderen van C'ian in het algemeen en Cixi in het bijzonder wat uitgebreider omschreven en worden andere personages, wezens of voorwerpen encyclopedisch (weliswaar met een knipoog!) benaderd.

De auteurs lassen nu een sabbatsjaar in en werpen zich in afwachting van een eventuele nieuwe cyclus op onnozele gagalbums van de kinderversie van Lanfeust en zijn entourage. Arleston heeft ook nog een aantal spin-offs onder de overkoepelende reeks Legenden van Troy in het verschiet.