Julius Publius Vindex is de rijzende ster onder de Romeinse generaals. Hij overwon Joffar, hij veroverde Tingitana en op zijn terugreis sloeg hij terloops een zoveelste joodse opstand in Alexandrië neer. Als een held wordt hij binnengehaald in het van successen genietende Rome. Nu is hij maar een vingerknip verwijderd van de absolute macht. 's Avonds, een flink stuk na de festiviteiten ter zijner ere, legt hij zijn kompanen van het eerste uur een ambitieus plan voor. Een flink deel van Rome wordt 's anderdaags in de fik gestoken en op de assen van de verpauperde wijken zal hij een nieuw groots Rome laten verschijnen met paleizen, insulae, een nieuw stadion,... Zijn afspraak met de geschiedenis is geboekt! Natuurlijk zal het plebs een schuldige zoeken voor deze brand en hiervoor zal hij de vredelievende christenen laten opdraaien. Deze populaire sekte heeft dertig jaar na het overlijden van hun messias immers nog niets aan kracht ingeboet. Helaas heeft zijn dochter Livia het plan afgeluisterd. Haar rechtvaardigheidsgevoel dwong haar het plan te verraden. Dit is het einde voor de gevallen generaal en zijn familie. De Praetorianen komen 'm halen. Maar ook al weert Julius zich als een robuuste krijger, de overmacht is te groot. Ze worden verbannen naar een zwavelmijn in Judea.

Bij het begin van dit millennium was Het Derde Testament een van de absolute topreeksen van de ter ziele gegane uitgeverij Talent. Naar verluidt haalde het even goeie verkopen als Lanfeust van Troy, Vae Victis! en Legende. Het immense succes van deze middeleeuwse reeks was de wegbereider voor tal van esotherische Zwarte Loge- en andere collectiealbums die ons op het eind enkel een lange geeuw ontlokten. Vandaag, zeven jaar na het verschijnen van het slotdeel, krijgt deze nog reeks — die stilaan een mooie integrale editie verdient — een Romeinse prequel. Gelukkig kan deze volledig los van de hoofdreeks gelezen worden. En nog beter nieuws, het is een prima album geworden dat flink wat van onze oorspronkelijke scepsis wegnam. Scenaristen Alex Alice (die ook de cover en het storyboard tekende) en Xavier Dorison focussen zich nu op twee onverzoenlijke karakters die ondanks alles met elkaar verbonden zijn. Net zoals in zoveel buddy-films werkt het hier ook. De onverzoenlijke militair wordt gekoppeld aan een twijfelende pacifist wiens geloof bergen verzet.

Tekenaar Robin Recht zoekt voor de eerste tachtig bladzijden zijn inspiratie vooral bij Mathieu Lauffray (Prophet, Long John Silver). Dan weet je het wel. Grootse decors en zwierige kadreringen vallen je te beurt. Helaas is de Fransman veel minder sterk in de mannelijke gezichten die ons op een onbewaakt moment deden denken aan Jean-Yves Mitton. Niet getobd, dit eerste deel is zeker en vast de moeite waard en bevat genoeg kiemen om ook van dit vierluik een geslaagde reeks te maken.