Konvooi, Konvooi,... het zegt ons vaag iets. Ooit hebben we daar eens iets van gelezen en ooit moeten we daar iets van besproken hebben. Even kijken in ons archief. Kom binnen, let niet op de rommel. Even kijken... We verschuiven een hele hoop oude fardes en blazen een niet onaanzienlijke hoeveelheid stof van een pakje beduimelde bladen. Enkele ratten vluchten angstig piepend weg...

Vier jaar geleden lazen we deel 12 van de reek Konvooi en toen maakten we ons al druk over het trage verschijningstempo van dit sciencefictionpareltje. Het vergde dus heel wat voorbereidingswerk van onzentwege om weer kop en staart te kunnen maken van de plot van het dertiende deel In Gecontroleerde Slip, want veel meer dan de hoofdpersonages konden we ons helaas niet meer herinneren.

En daar zijn we bij het epicentrum van ons ongenoegen beland. Het is gewoon te lang geleden. Wat baten prachtig gedetailleerde platen en meticuleuze uitgekiende plots als men er zes jaar moet op zitten wachten? Nieuwe lezers zijn eraan voor de moeite, want de oudere delen zijn niet meer te vinden in de handel, hoewel er weer herdrukken zijn aangekondigd. En we durven er heel wat op verwedden dat de fans van het eerste uur al lang afscheid genomen hadden van deze strip. Als ze de voorgaande delen al niet lang geleden verkocht hadden. Dat is een heel spijtige zaak, want het is nu wel lang niet het beste volume uit de reeks, het is ook verre van het slechtste.

Nävis is nog steeds verstrikt in een intergalactisch complot. Een complot waarin ze op den duur vervreemd raakt van haar meest getrouwe vrienden en noodgedwongen moet samenwerken met personen die ze verfoeit. Om het leven van haar gegijzelde advocaat te redden, moet ze deelnemen aan illegale straatraces, die meer weg hebben van Carmageddon en Destruction Derby dan van een ritje door de heide.

Explosies, races, verraad, moord, doodslag, bloed, botten, seks, ruimtewapens, dit album heeft het allemaal. Maar is het genoeg om een winterslaap van vier jaar te overbruggen? Wij hopen alleszins van wel.