Bibliografie van Fabrice Le Hénanff
• De Kameleons
Bibliografie van Henri Fabuel
• De Kameleons
H.H. HOLMES 2
White City


Fabrice Le Hénanff + Henri Fabuel • Daedalus
48 p. (HC)
Geen kattenpis

Chicago 1891. Nadat hij Engeland ontvluchtte, bouwt dokter Henry Howard Holmes langzaam maar zeker een nieuw leven uit. Dankzij de uitbetalingen van levensverzekeringen van slachtoffers en steun van de onderwereld kan hij een gruwelijk graantje meepikken van het grootse evenement dat voor de deur staat. White City, Chicago wordt het theater van de wereldtentoonstelling en Holmes wil er een groot hotel neerpoten. Na een eerder rustige periode neemt de frequentie van het moorden angstvallig toe. Bij de vleet verdwijnen er jonge vrouwen, die later zwaar verminkt teruggevonden worden. Pinkertonagenten Charly Siringo en Helen Martinelli worden door hun oversten steeds meer onder druk gezet om de killer te vatten. Terwijl Charly de onderwereld van Chicago afschuimt, volgt Helen meer haar intuïtie die haar recht naar de geheimzinnige dokter Holmes leidt. Een levensgevaarlijke onderneming want deze laatste maakt genadeloos alle lastige getuigen af.

Van deel 1 herinnerden we ons nog de complexiteit van de verhaalopbouw, Een karrenvracht aan personages die in de schijnwerpers gesteld worden en eigenlijk niets wezenlijks aan de plot toevoegen. Een voorgeschiedenis waarvan we niets weten en die de lezer als erg duister voorgeschoteld wordt. Acties van Holmes die niet meteen logisch lijken... Toch wisten de gruwelen en een cliffhanger van jewelste ons vast te kluisteren op het hoekje van onze stoel. Een herlezing van het eerste deel is dan ook een absolute must alvorens met deel 2 verder te gaan. Hier niets nieuws onder de zon, veel zijsporen, talloze personages, maar stilaan wordt duidelijk dat dit gegeven een beeld tracht te schetsen van de ingewikkelde denkwereld van de seriemoordenaar. De complexe sociale contacten, de leugens, de compleet andere denkwijze van de toenmalige maatschappij (de plaats van de vrouw, de schier eindeloze mogelijkheden tot het plegen van fraude), alles krijgt zijn plaats in de sfeeropbouw van dit meesterlijke portret van een seriemoordenaar. Henri Fabuel schetst een realistisch beeld van dokter Holmes, de eerste gedocumenteerde seriemoordenaar uit de Amerikaanse geschiedenis. Om het geheel nog wat meer cachet te geven wordt er een link naar Jack The Ripper gecreëerd. Dit laatste is echter volledig fictie. Siringo, de klassieke westernheld en Helen, de knappe suffragette, zorgen voor vuurwerk. De personages worden knap uitgewerkt en hebben nog de nodige geheimen prijs te geven. Wat dat betreft kijken we reikhalzend uit naar deel 3.

H.H. Holmes zou echter bijlange na geen knappe strip zijn, mocht het tekenwerk niet zo toepasselijk zijn. Het schilderwerk heeft een erg zware sepiaondertoon, alsof het een bruin canvas zou betreffen. Het duister heeft op deze manier een groter killereffect en schept een benauwende, haast uitzichtloze sfeer. Combineer dit met zeer realistische gezichten en veel schaduweffecten, en we kunnen spreken over tekenwerk van een uitzonderlijk niveau.

We zijn ons bewust van de vele superlatieven die we gebruiken om tekst en tekeningen te bewieroken. De enige kanttekening vormt de complexiteit van het verhaal, dat maakt H.H. Holmes eerder iets voor de ervaren striplezer. Geloof ons vrij, dit is geen kattenpis!

> JACKY CORNELIS — september 2010