De naam Hercules doet vast wel belletjes rinkelen. Als Griekse halfgod en als zoon van Zeus vergaarde hij respect bij de mensen door twaalf proeven (de befaamde twaalf werken) tot een goed einde te brengen. Dat ging van het doden van enkele mythische wezens zoals de Hydra en de leeuw van Nemea tot het uitmesten van de stal van Augias. Diezelfde Hercules is het hoofdpersonage van deze gloednieuwe, fenomenaal geschilderde stripreeks. De cyclus De Thracische Oorlogen brengt evenwel niet de voornoemde twaalf werken in beeld, tenzij vluchtig in een overzichtspagina. In deze reeks komt de krijger Hercules naar voor, die teert op zijn oude successen, en het leger van de Thracische koning opleidt. Dat leger is nog lang niet zo gedisciplineerd, zo vermetel en zo bloeddorstig als Hercules en zijn kompanen die hij rond zich verzamelde. Maar daar komt snel verandering in.

De Hercules die staat voor glorie, moed en dapperheid uit de Griekse mythologie staat er in deze brutalere comicversie ver van verwijderd. Voor wie al hield van het geweld en de psychologie (jawel, heus waar!) in Conan en Red Sonja, is ook deze Hercules een must. Verraad en wraak leiden naar legers die in slagorde staan, die oprukken en tegen elkaar botsen in een wervelwind van geweld en slagkracht. De afgehakte hoofden vliegen in het rond, er wordt à volonté geslacht en het bloed spuit in het rond. Maar wie in Hercules enkel een spierenbundel wil zien, heeft het verkeerd voor. Hij is een getormenteerde ziel die vooral moe is van het jarenlange vechten. Dat betekent nog niet dat Hercules een mietjesstrip is. Wel integendeel.

Op basis van de ideeën van Steve Moore bereiden productiemaatschappij Film 44 en regisseur Peter Berg momenteel een filmversie voor.