In elk nieuw album is Lou een beetje ouder geworden. Ze is al lang niet meer het schattige kind uit de eerste albums. Ze begint zich langzaamaan tot een zelfbewuste jonge vrouw te ontpoppen. In deze twee nieuwe albums is ze rond de veertien jaar. Liefdesperikelen houden haar in het verhaal Idyllen in de ban op vakantie in een prachtige villa waar ze samen met haar beste vriendinnen naartoe trekt. De ouders van het gothicmeisje Marie-Émilie zijn de volwassen waakhonden. Tussen de twee botert het niet echt. Op het thuisfront staat voor de moeder van Lou een signeertournee op het programma. Da's geen groot succes. Wanneer haar dorp van afkomst Modderbroek op het programma staat, ziet ze het helemaal niet meer zitten want daar woont haar kattige moeder die altijd op alles commentaar heeft. Maar die heeft een aangename verrassing voor de gevierde sf-schrijfster in petto. En er is nog altijd Richard, die goeie ouwe Richard.

Lou's moeder is allesbehalve een vat vol verantwoordelijkheidsgevoel. Het album Laserninja begint op de stoep voor het appartementsgebouw dat in vlammen opgaat. De omstanders kunnen alleen maar toekijken hoe hun bezittingen in vlammen opgaan. Lou's moeder denkt de zwaarmoedige sfeer te doorbreken door te verkondigen dat ze zwanger is. Iedereen blij, een wonderlijk moment. Na een kortstondig verblijf op hotel ziet het er goed uit voor het gezinnetje want Lou's moeder heeft de filmrechten op haar boek kunnen verkopen zodat ze een nieuwe woonst kunnen betrekken. Nu alleen nog die verrekte Ikea-meubelen in elkaar gezet krijgen. Voor Richard begint het te dagen dat hij hier helemaal niet klaar voor is en verlaat Lou's moeder. Zij vraagt zich af of ze zelf wel een goede moeder is voor haar dochter Lou. Aan de hand van haar oude dagboeken komen we te weten hoe de relatie tussen haar en haar moeder (de oma van Lou dus) zo verziekt raakte. Op dat moment is Lou op skivakantie met haar vriendje Tristan, haar vroegere buurjongen. Het geschikte moment voor hun eerste kus zet bijna de prille relatie op het spel.

Net zoals Mooie Navels is Lou! een onbetwistbare aanrader voor meisjes. Maar in feite is deze jonge stripreeks sowieso een universele stripaanrader, zo eentje om er een opgestoken duim bij te houden als je het album zou aanbevelen aan iemand anders. Het zijn sterk geschreven verhalen met veel aandacht voor sentiment, een warm gevoel voor humor en drama's die gelukkig te bemeesteren zijn. Lou bezorgt ons een opgewekt gevoel. Ze is helemaal niet betweterig of al te perfect. Zij kan bijvoorbeeld de brokken tussen haar moeder en Richard niet lijmen, maar ze blijft bij de pinken. De geboorte van Laserninja (in afwachting van de geboorte kreeg het kind deze naam toebedeeld) zal vast nog voor omwentelingen zorgen in deel 6, dat hopelijk minder lang op zich laat wachten dan deze verschijning van twee albums ineens.