Na de Egyptische campagne van Napoleon Bonaparte was al wat Egyptisch is een hype in de Franse hoofdstad Parijs en bij uitbreiding het hele land. Meubels, kledij, kunstwerken, juwelen,... al wat los of vast zat, werd nagemaakt of geïmporteerd om er thuis mee uit te pakken of op straat mee te paraderen. Het kon de burgers niet schelen of het zelfs om legale waar ging. Veteranen van Bonapartes veldtocht hadden er dikwijls een handje in om dergelijke stukken naar Frankrijk te smokkelen of een handeltje op te zetten. Bovendien waren er die zich inlieten met het verhandelen van Nubische slavinnen. Een soldaat te lang van huis weg, krijgt wel eens last van zijn libido. Ook Napoleon hield er ter plekke minnaressen aan over. Nu beheerst een reeks op Egyptische mummificatierituelen geïnspireerde moorden de stad. Bij de ene werden de ingewanden weggesneden, bij een ander de longen of nog de maag. Het hoofd is omzwachteld, in hun jaszak steekt een briefje met een Egyptische hiëroglief. Wat is in de eerste plaats het verband tussen de slachtoffers? Wie is de dader? Wat waren zijn motieven? En waarom is er die Egyptische link? Inspecteur Rochelle is belast met de zaak. Hij wordt in zijn speurtocht langs veteranen, Egyptische en Franse vrouwen in Parijs tot Caïro bijgestaan door Victor die hij smalend Vidocq noemt naar de befaamde boef/detective over wie onder meer Hans G. Kresse een memorabele reeks stripverhalen maakte. Rochelle kan aanvankelijk nog niet vermoeden dat de zaak, op gang gebracht door een naaktschilderij, en een paar belangrijke ontmoetingen zijn verdere lot zal bepalen.

Drie albums lang proberen Sophie Balland (inkleurster van onder meer tal van Mitton-reeksen) en Didier Quella-Guyot je in de ban te houden door mee een verklaring te zoeken voor de hierboven beschreven zaak. Dat maakt van Pyramides allereerst een geslaagd detectiveverhaal. Geslaagd, maar niet uitmuntend want in hetzelfde detectivegenre (al of niet in het verleden) ontstijgt het nauwelijks de middelmaat. De eerste cyclus van Arno door André Juillard en Jacques Martin — om er maar een enigszins gelijkaardig voorbeeld bij te halen — zal ons toch langer bijblijven. Dat wil niet zeggen dat Pyramides aan andere kwaliteiten inboet. De trilogie biedt een doortimmerd verhaal, personages die er stevig staan en een sexy, exotische sfeer- en decorsetting waarop gewerkt is.

Balland is dus een werkertje en investeert in een hoger aantal werkuren om haar platen met veel stadsdecors te voorzien. Nijverheid vertaalt zich echter niet steeds in kwaliteit. Vaak keken we ons als geoefende en visueel ingestelde lezer scheel op fout lopende vluchtlijnen met verkeerde perspectieven als gevolg. Van de tekenstijl, lijnvoering en inkleuring lopen we ook niet wild, maar da's zoals steeds een kwestie van smaak.