Na het verschijnen van het boek 100 Stripklassiekers door journalist Geert De Weyer brandde opnieuw de discussie los over wat nu een stripklassieker is. De Weyer hanteerde zijn eigen normen — want een sluitende definitie bestaat gewoon niet — en legde dat uit in een noodzakelijk voorwoord. Recensenten en collega's die naam waardig hebben daar soms een ander idee over en rekenden hem daarop af in publicaties over het boek... dat daardoor natuurlijk niet ongezien in de kijker kwam. Klassiekers kunnen nu eenmaal een historisch verantwoorde keuze zijn, maar ook met emotioneel-nostalgische drijfveren de stempel verdienen. Particuliere striplezers — waarvoor wij willen doorgaan — willen van beide walletjes eten en steeds vanuit het meest positieve aanbod profiteren. Wij trekken ons liever niets aan van de leeftijd van een reeks, het belang van een auteur in de stripgeschiedenis en de evolutie van de impact van een album doorheen de jaren... al lezen we diverse bevindingen daarover natuurlijk graag.

Prins Valiant staat ook opgenomen in het boek 100 Stripklassiekers. Na het lezen van het eerste deel in de geplande achttiendelige reeks van Silvester denken we wel dat er over de opname van Prins Valiant in het boek niet verder moet geredetwist worden. Voorheen kenden we de reeks feitelijk enkel als een klassieker zonder meer. We kenden het bestaan ervan zonder er ons in te verdiepen. Nooit eerder gelezen dus. Het leek ons zo oubollig en we hebben een hekel aan strips zonder tekstballonnen. Daar heb je die foute vooroordelen weer!

Al na enkele pagina's barst Harold Foster los buiten het paginastramien met wafelijzerstructuur. Maar zelfs in deze debuutplaten van de reeks, waarin een nog jonge Valiant met branie in een moerasstreek leeft, is al duidelijk dat Foster een waar natuurtalent is met een realistische tekenstijl die vele navolgers en bewonderaars kende: van Jijé en Kresse over Vandersteen (die er ooit van werd beschuldigd prenten te hebben nagetekend voor zijn eigen reeksen) tot Minck Oosterveer. Valiant groeit verder op en wordt een schildknaap aan het hof van koning Arthur waar hij zich verder bekwaamt als krijger en genoeg aanleidingen tegenkomt om zijn moed en dapperheid te tonen.

Enige historische waarde moet je niet zoeken in Prins Valiant. Foster wilde de grootste gemene deler van wat het grote publiek zich bij koning Arthur (uiteraard met lange witte baard), de grote stenen kastelen, riddertoernooien en queesteverhalen voorstelde. In dat opzicht beantwoordt de reeks aan alle romantische idealen van de middeleeuwen uit vele populaire fictiewerken, De Rode Ridder incluis. De spanning is aanwezig, de teksten zijn puntig geschreven (én vertaald!) en bij momenten is er zelfs een vleugje humor en erotiek (tenminste voor de jaren dertig waardoor albumuitgaven wel eens bijgewerkt werden) te bespeuren. Vriendschap en liefde zijn twee andere, te onthouden thema's voor dit verhaal en komende uitgaven.

Prins Valiant was opgezet als krantenstrip. De lezers van de jaargang 1937-1938 werden verwend. De inkleuring is pico bello en ook als reproductie door een uitgever met liefde voor strips behoudt het zijn aantrekkingskracht. Het was een onverwachts bericht dat Silvester Prins Valiant integraal zou uitgeven in een luxueuze uitvoering. Nu kunnen we hen er alleen maar dankbaar voor zijn. Wij maakten aangenaam kennis met een nieuwe, oude reeks. Geïnteresseerde kopers zullen er wellicht niet met duizenden zijn. Dat wist Silvester ook wel. De oplage ligt daarom op 444 exemplaren. Een extra luxueuze uitvoering in cassette en met prent kent een oplage van amper honderd exemplaren.