DETECTIVE CONAN 7


Gosho Aoyama • Kana
192 p. (SC)
Het beste op de markt

Met het tempo dat Kana en Glénat erop nahouden, wordt het manga-aanbod drastisch verhoogd. Binnen elk van deze reeksen wordt het aantal verschenen delen ook steeds meer. Detective Conan is al toe aan het zevende deel. Voor wie hier meer van lust, geen nood, er moeten er nog minstens vijftig bijkomen.

Ook in deel 7 werpt de in het lichaam van een zesjarig jochie getransformeerde pientere knaap Shinichi (wie nu pas inhaakt, vindt in de korte samenvatting en in het verhaal een verklaring hiervoor) zich opnieuw op een paar moordzaken. In eerste instantie moet de kermisaffaire van het vorige deel nog afgehandeld worden. Veel rust wordt Conan (Shinichi dus), zijn vriendin Ran (het meisje dat nog steeds niet weet waar haar grote liefde Shinichi is) en haar vader Kogorou (die een detectivebureau uitbaat, maar enkel dankzij Conans (on)rechtstreekse bemoeienissen successen weet te behalen) niet gegund. Na het omslaan van de pagina bevindt het gezelschap zich op een boot op weg naar een dorpje op een eiland waar enkele aangekondigde verdwijningen zullen gebeuren. Kan Conan dit vermijden of loopt hij achter op de feiten? Na het oplossen van de zaak wacht hem een nieuw avontuur waarbij vooral Ran op de proef wordt gesteld. Een meisje beweert namelijk dat haar vriend Shinichi van de aardbol is verdwenen en ze roept de hulp in van Kogorou om hem terug te vinden. Er staat veel op het spel en de tijd tikt zienderogen vooruit! Het einde hiervan is voorzien voor het volgende deel daar waar in de vroegste delen telkens twee zaken per album netjes werden afgehandeld.

Als het op detectiveseries aankomt, is Detective Conan tegenwoordig het beste op de markt en op mangagebied ondertussen een van de vele favorieten van ons geworden. Hoewel toegespitst op een jonger publiek schroomt Gosho Aoyama zich niet om lijken te tonen en hoe ze aan hun expliciete einde kwamen. Een mes in de rug geplant van een slachtoffer is al plastisch genoeg, maar we krijgen er ook nog het verloren bloed en het verrokken gezicht van het slachtoffer bovenop. Aoyama bespeelt absoluut evenwichtig verschillende elementen als thriller, detective en humor. Dit is gewoon zeer spannend met vaak onverwachte wendingen en doet niet onder voor een Jerome K. Jerome Bloks, Sherlock Holmes, Agatha Christie of een spelletje Cluedo.

> DAVID STEENHUYSE — september 2008