BUNKER 1
De Verboden Grenzen
Christophe Bec + Stéphane Betbeder/Christophe Bec • Dupuis (Impressie(s))
54 p. (HC)
|
|
| Toek op uw bakkes |
|
We moeten het toegeven, dit eerste deel van Bunker is het eerste album dat we van Christophe Bec lezen. De laatste jaren heeft deze realistische tekenaar par excellence bekendheid opgebouw met zijn reeksen Zéro Absolu (met Richard Marazano) en Heiligdom (met Xavier Dorison). Navraag over dit eerdere werk leerde ons alvast dat Bunker verdacht nauw aansluit bij deze eerder vernoemde strips. Bec heeft blijkbaar een voorliefde voor mysterieuze expedities die telkens mislopen door een vreemdsoortig 'iets' dat hen beloert en hun onderlinge spanningen ten top drijft. Samen met zijn oude studiemakker Stéphane Betbeder heeft hij in Bunker een fantasiewereld geschapen die sterk geënt lijkt op de oude Sovjetunie. Bec wil zich trouwens meer en meer toeleggen op het schrijven van scenario's en het tekenen aan andere overlaten.
De Demarkacia is een gordel van bunkers die Velikiistok moet beschermen tegen de vijandige Ieretiks. Aleksi Stassik is een van de leden van de nieuwe lichting soldaten die Bunker 37 moeten bemannen. Gaandeweg wordt duidelijk dat niemand ooit één Ieretik gezien heeft en dat een eerdere verdwenen missie een heel wat wreder lot gekend heeft dan een confrontatie met Ieretiks. De nieuwe soldaten moeten willens nillens met elkaar opschieten, wat ook niet zonder slag of stoot verloopt.
Nog steeds baseert Bec de gelaatsuitdrukkingen van zijn personages op foto's, soms van filmacteurs (zoals Robert Duvall voor Delegat-Oficir Zoltan Velikic), maar anderzijds lukt het hem zeer goed om de dreigende sfeer die in de bunker heerst, uit te beelden. Zijn schaduwrijke tekeningen ontstijgen ook meestal het statische karakter van nagetekende foto's. De dialogen blijven echter net iets te vaak steken in het stoere 'toek op uw bakkes'-taaltje dat we uit Amerikaanse gevechtsfilms kennen. Bunker biedt dus zeker en vast een blik op een knap uitgedokterde wereld en wekt ook heel wat verwachtingen naar het hoe en waarom van deze onverklaarbare gebeurtenissen. Met het nodige knipwerk in de teksten zou de spanning in deel twee wel eens heel wat hoger kunnen oplopen. |
|
| > MARC BASTIJNS — maart 2007 |
