Jean Dufaux (Mister Black, De Aasgieren, Jessica Blandy, De Klaagzang van de Verloren Gewesten, Murena, Djinn, Niklos Koda,...) heeft er een handje van weg om in zijn verhalen realiteit te verweven met droom, onwerkelijkheid en veel mysterie en mystiek. Gelukkig zijn z’n strips ook nog eens begrijpbaar, niet te veel tralala. Zo is het, en niet anders! Dankbaar zijn dan ook de tekenaars die met ‘m samenwerken. Maar nu genoeg over de scenarist en laten we het over een van z’n schrijfsels hebben, Schimmenspel.

In de eerste twee delen staat een klein Frans havendorpje centraal. Daar gebeuren vreemde dingen als twee inwoners ten prooi vallen aan scheurbuik, de nochtans uitgestorven, gevreesde ziekte van zeelui in vroeger tijden. De jonge Jacques kan het huwelijk van zijn grote liefde met een Le Garrec niet verkroppen. De familie Le Garrec vergaarde op soms mensonterende wijze fortuin dankzij de scheepvaart. Rond dezelfde tijd spoelt een sloepje van het koopvaardijschip de Solitaire uit het midden van de vorige eeuw aan. Daarin zit een document waar de naam van Jacques op staat. De ziekte raast verder door de stad, maakt nieuwe slachtoffers en tast alle voedsel aan. Een duistere kracht uit het verleden lijkt wraak te willen nemen op de familie Le Garrec. Personages en gebeurtenissen uit het heden blijken eveneens tot het verleden te behoren. De puzzelstukjes klikken samen op ‘t eind van het tweede deel.

In deel 3 vormt een zandloper de leidraad van het verhaal (meteen het begin van een nieuwe cyclus): wie de zandloper omkeert, sterft op het moment dat het zand volledig door de nauwe doorgang is gevallen. De antieke zandloper staat in een antiekwinkeltje in de stad te wachten op de rechtmatige eigenaar. Het behoort tot de inboedel van de Solitaire...



Spannend, bevreemdend, mysterieus, hoeveel argumenten heb je nog meer nodig?