Blake en Mortimer is altijd een beetje reizen. Deze keer ook in de tijd. Het is een verhaaltje in pure Van Hamme-stijl: vlotjes, met veel oog voor detail en toch weer niet te veel want als je alle logische tijd/ruimteconventies overboord gooit en er een eigen papje van maakt, leg je dat best niet te veel uit of je zakt zo door de mand. Benoit van zijn kant benadert naar onze mening als beste de oorspronkelijke tekenstijl van E.P. Jacobs en neemt daar dan ook zijn tijd (vier jaar!) voor.

Het verhaal begint in het Amerika van 1777 waar een verre voorvader van Mortimer verdwijnt in een lichtbundel. Scotty die ‘m op beamde was het niet, dus ‘t was niet voor een bezoekje aan de Enterprise. Niettemin wordt zijn lijk 177 jaar later, in 1954, netjes teruggebracht door diezelfde bundel. Mortimer, persoonlijk betrokken bij deze zaak, reist af naar Amerika om het raadsel ter plaatse op te lossen. Hij komt er in contact met groene mannetjes die uit de toekomst blijken te komen. De zaak wordt nog persoonlijker als enkele oude bekenden op de proppen komen: aartsvijand nummer 1, Olrik is van de partij, maar de groene mannetjes hebben ook een geel wezentje meegebracht, dat voor de fans van het eerste uur geen onbekende is…