DE KRIEGELS 2
De Roep van de Duivel
Steven Dhondt + Ivan Petrus Adriaenssens • Standaard Uitgeverij
32 p. (SC)
|
|
| Pippi Langkous en Hitler in de Muppetshow |
|
Het is akelig stil rond de zusjes Kriegel. Eind 2005 waren de drie evil sisters Lien, Sien en Fien niet uit de media weg te branden. Geestelijke vader Marc de Bel had zijn elfendertigste Kriegel-boek uit. Er was de lancering van de meidengroep De Kriegels (beken maar, ook jij hebt de Ultratop 10-hit Ik Wil een Tatoe op mijn Bil meegeneuried). Er waren wilde musicalplannen die nu, naar verluidt, in 2008 echt uitgevoerd zullen worden. En ja hoor, ook de stripreeks Getekend Marc de Bel die al een drietal Kriegel-verhalen herbergde, werd modieus omgebouwd tot de hoofdreeks De Kriegels. De marketingcirkel was rond. Nu die georkestreerde tsunami uitgedeind is en de kinderportemonneekes van tienjarige fans uitgeschud zijn, brengt Standaard Uitgeverij het tweede deel op de markt. Het moment om de reeks op zijn eigen waarde te schatten.
De Roep van de Duivel is het eerste album dat volledig geschreven werd door Ivan Adriaenssens en dat merk je. Het verhaal over de duiveloproepingen in een vervallen kasteel in Wales wordt volledig uit de buik verteld. Nergens wordt er geduwd of getrokken om de tekst op zijn plaats te laten vallen. Hierdoor ademt de strip en blijft het leesritme intact. Helaas zwakt het braaf verklaren van alle verhaaldraadjes door de zusjes zelf hun grove karakter flink af. In De Kriegels 'nieuwe stijl' lijkt er voorlopig geen plaats meer voor echt vunzige grappen met dode honden of cynische dialogen met de zuipende en kettingrokende marginale ouders. De veilige charmante ondeugendheid van een Pippi Langkous loert meer om de hoek dan de kans dat de zusjes vroegtijdig opgesloten worden in een gesloten jeugdinstelling. Gelukkig hebben de auteurs het venijn en de volwassenenhumor volop in de tekeningen gestopt.
Architect Steven Dhondt die deze maand ook de prijs wegkaapt voor beste cameo in de jongste Orphanimo!!, Nu nog Witter, lijkt zijn Permeke-handen en buitenmaatse bewegingen afgezworen te hebben. Maar hij compenseerde deze karikaturale bescheidenheid met een collectie smoelen waar Boucq U kan tegen zeggen. We hebben luidop gelachen met Timmetje, een huilerige en pafferige Kuifje-lookalike mét een overrijp waterhoofd, en met Suske en Wiske die samen met de rest van de familie in het geniep een duivelsséance bijwoonden. In datzelfde satanspubliek herkenden we nog Edgar Allen Poe, Stephen King, Adolf Hitler, Statler en Waldorf, die twee bejaarde mopperaars uit The Muppet Show. De rest moet je maar zelf ontdekken. Het blijft ongelofelijk dat de toegankelijke Loisel-tekenstijl van Dhondt de grote Franse uitgevers nog niet heeft doen bezwijken. Hopelijk doet 's mans verstripping van Peter Verhelsts Tongkat het tij keren. Nu we de eerste tekeningen konden bewonderen in het jongste kwartaaltijdschrift van het Vlaams Fonds van de Letteren, kijken we er naar uit als een eskimo naar de eerste sneeuw. Maar eerst nog een zomeralbum rond de drieling. En weet je wat? Ook deze cover ziet er weer uitmuntend uit. |
|
| > WOUTER PORTEMAN — maart 2007 |
