Ooit wel eens in de voetstappen van een huurmoordenaar willen staan? In de serie Malone is dat mogelijk! Het verhaal wordt namelijk voornamelijk verteld vanuit het standpunt van de moordenaar. Deel 2, dat hier wordt besproken, vormt een tweeluik met het eerste deel en kan dus niet los gelezen worden!

De huurmoordenaar krijgt een opdracht van een crimineel met veel invloed. Hij moet een journalist doden die een flink dossier aan het aanleggen is over deze crimineel. Dat dossier moet ook teruggevonden worden. De huurmoordenaar schept er genoegen in om een filosofisch gesprek met zijn slachtoffer te hebben voordat hij hem neerschiet. Tevens weet hij dat de topcrimineel hem na de moord zal willen uitschakelen. Daar weet hij echter korte metten mee te maken. Koelbloedig wordt de topcrimineel en ook zijn personeel afgemaakt. Daarbij weet hij alles zo te ensceneren dat het lijkt of ze elkaar hebben vermoord. Het enige losse eindje is nog het dossier. De huurmoordenaar komt achter de schuilplaats van de weduwe van de journalist. Hij weet haar te verleiden, en we mogen getuige zijn van enkele stomende seksscènes. De broer van de vermoorde topcrimineel komt ook op het spoor van het dossier bij de weduwe. Onze huurmoordenaar weet hem en zijn lijfwachten echter uit te schakelen en redt daarmee de vrouw en het kind. Inspecteur Malone onderzoekt deze zaak en weet op het spoor te komen van de huurmoordenaar. Uiteindelijk krijgt hij hem te pakken (of juist niet?).

Door de huurmoordenaar als hoofdpersoon te nemen, probeer je je als lezer te vereenzelvigen met hem. Daardoor krijg je een vreemd soort mengeling van sympathie en afkeer. De sympathie komt voort uit de menselijke kanten die ook een huurmoordenaar heeft. Zijn affectie voor de weduwe en haar dochtertje, de passie voor literatuur, de behoefte om te discussiëren. Dit alles past slecht bij de koelbloedige moorden die hij uitvoert. De naamgever van de serie, commisaris Malone, speelt een zeer ondergeschikte rol in het verhaal. Wellicht dat in volgende tweeluiken — mochten deze er nog komen — hij meer op de voorgrond zal treden?

Het verhaal kenmerkt zich verder door grote wisselingen in het vertelritme. Soms zijn er grote uitgebreide filosofische gesprekken, soms zijn er enkele pagina's met zeer weinig dialogen. De ene keer zeer veel actie in een paar plaatjes, dan weer een bijna idyllische (mooi getekende!) zwemscène over enkele pagina's. Het uitgebreide gefilosofeer is evenwel een beetje over the top.

Een andere serie met hetzelfde uitgangspunt is de ten zeerste aan te raden reeks De Killer. Ook deze serie, uitgegeven door Casterman, vertelt vanuit het standpunt van een huurmoordenaar. De filmrechten van die reeks zijn reeds verkocht.