Iedereen bejubelt Aloys Clarck, de gevierde schrijver van "Tropen in de Schemering". Maar dat is jaren geleden. Tegenwoordig betaalt de vijftigjarige Clarck zijn rekeningen met hoogdravende lezingen in bibliotheken. Het zit hem niet mee: net zijn vader begraven, een miserabel zelfbeeld en kampend met een knoert van een writers block. Een mens zou er voor minder neerslachtig van worden. Op het dieptepunt van zijn depressie begint Aloys te lezen in het pulpromannetje "Jacques Dorian, De Koekoek". Dorian laat, als een koekoeksei, zijn ganse leven afhangen door het toeval. Zijn sprong in het niets was uiteindelijk een succes. Wanhopig op zoek naar Dorians geluk en levenslust, probeert Aloys Clarck krampachtig Dorians papieren avonturen in het werkelijke leven te imiteren. Maar het toeval laat zich niet dwingen... of  toch weer wel.

Qua stijl en inhoud leunt Jean-Claude Denis (De Japanse Blondine, De Glansrol van de Gek) duidelijk aan bij Dupuy en Berbérians Meneer Johan. Hetzelfde basisgegeven en dezelfde vorm van zelfreflectie en dialoog, maar dan twintig jaar later dan de actuele Meneer Johan. Gelukkig voegt J.C. Denis er een stevig onderbouwd scenario met een snedige decoupage aan toe.

De sfeervol ingekleurde tekeningen zorgen er mee voor dat Die Maanden in Amélie een nieuwe topper is in de Vrije Vlucht-collectie. Dat Denis kan schrijven is min of meer te bewijzen door de roman Quelques Mois à L'Amélie (verschenen bij de Franse uitgever PLG) die hij parallel aan de strip schreef.