Het onderwerp is door iedereen gekend. Maar behalve Art Spiegelmans meesterwerk Maus hebben bitter weinig tekenaars deze gruwelijke episode verwerkt in een stripverhaal. Vijf jaar lang werkte Pascal Croci aan Auschwitz. Vijf jaar waarin hij zich nauwgezet documenteerde en met tal van overlevenden sprak. Het resultaat is een pakkend album geworden. De prachtige Yslairiaanse cover waar een meisje met uitgebluste zeehondenogen wanhopig naar de hemel staart, is kenmerkend voor het ganse album.

Croci vertelt zijn triest verhaal ingetogen en van op een afstand. Grijze potloodkleuren, het ontbreken van close-ups, actiescènes en gewaagde perspectieven, het stelselmatig vermijden van rechtstreeks oogcontact met de personages... Niets is in scène gezet. Op geen enkel moment laat Pascal Croci zich betrappen op goedkoop effectenbejag. Net deze ‘afstandelijke’ aanpak maakt Auschwitz verteerbaar, maar ook des te schrijnender. En daar is het Croci allemaal om te doen: het werd geschreven voor de ongevoelige mensen, mensen die met hun ondoordachte opmerkingen er voor zorgen dat de genociden ook nu nog bestaansrecht blijven hebben.

Auschwitz is geen Schindlers List, La Vita é Bella, The Pianist of Maus. Daarvoor ontbreekt het in dit album aan Hoop, Humor of Verhaal. Het is een eerlijke documentaire over hoe het leven er werkelijk was, zonder sensatie of sentiment. Hard en aangrijpend. Achteraan het album is er een uitgebreid verhelderend interview opgenomen met de auteur dat na lezing uitnodigt tot herlezen van het verhaal.