Na de sublieme reeks Het Derde Testament, waarvan deze of volgende maand het vierde en laatste deel bij Talent moet verschijnen, komt scenarist Xavier Dorison aanzetten met De Val van Babylone, het eerste deel van het tweeluik W.E.S.T.

Een paar jaar voor de eeuwwisseling ontspoort een locomotief in volle vaart in het Parijse station Montparnasse. Een sinister figuur gaat vervolgens aan de haal met een mysterieus koffertje. In 1901,

zes jaar later, schiet een grootindustrieel zijn vrouw en zijn meid dood alvorens zelfmoord te plegen. Omdat het niet om de eerste moord gaat schakelt de ex-veiligheidschef van het Witte Huis Morton Chapel in, een Britse premiejager die —zoals het hoort— nergens voor terugdeinst en stevig wat ass kan kicken. Deze verzamelt op zijn beurt een team specialisten rondom zich om de schuldige te pakken te krijgen. Het onderzoek voert hen al snel naar grote hoogten, want ze ontdekken een bovennatuurlijk complot dat zowat alle Amerikaanse prominenten viseert.

Hoewel we de codenaam "Weird Enforcement Special Team" (och, vandaar die W.E.S.T.!) wat ongelukkig gekozen vinden, vergalt het geenszins het leesplezier van dit rijk gevulde eerste deel. Dorison zorgt voor een daverende start in dit album en geeft zijn verhaal flink wat vaart mee. Tekenaar Christian Rossi (gekend van onder andere Jim Cutlass) vult aan met eigenzinnig realistisch tekenwerk, een vaak aparte kadrering en sfeervol kleurgebruik dat de juiste toon van de scènes weet te vatten.

Punt van kritiek: het voorlopig ontbreken van voldoende diepgang van de personages en interactie tussen de vier teamleden, zeker omdat het om mannen gaat met elk een eigen ‘gevaarlijke’ persoonlijkheid. Maar dat lijkt ons logisch bij zowat elk eerste deel van een nieuwe serie, zelfs al is het een tweeluik. Als je je daar over kan zetten, heb je met W.E.S.T. een spannende westernthriller in handen. Denk aan een kruising tussen The Untouchables en de Faust-tragedie. Een te volgen gedachtegang waarmee Dorison bruikbaar materiaal in bezit heeft om naar goede gewoonte de donkere kanten van de mens te verkennen.