Vroeger kregen wij Nederlandse les van een man die bij hoog en laag beweerde dat je een bespreking nooit moet beginnen met een citaat uit het woordenboek. Nu we al een tijdje van school zijn en de brave man dood en begraven is, durven we het toch: "Nyctaloop (~ dagblindheid): oogaandoening waarbij het gezichtsvermogen bij verminderde lichtsterkte, zoals 's avonds en 's nachts, beter is dan overdag." Dit moeilijke woord verwijst naar Yvonne-met-de-katten, een mensenschuwe vrouw, door iedereen bestempeld als heks, die als jong meisje in 1944 zag hoe een konvooi kisten in een crypte opborg.

Wie Het Oog van de Muur ook al las — en daar twijfelen wij niet aan — legt onmiddellijk de link met Sonora. Voor diegenen wiens geheugen al iets meer gaten vertoont: Sonora is de man die eerder de ruïne kocht om ze weer eigenhandig bewoonbaar te maken. Maar haast tegelijkertijd met de intrede van de roodharige Christie in het Zuid-Franse Saint-Antoine, steekt een uitgestorven gewaande plaag de kop weer op. Die was trouwens al merkbaar dat voorjaar, in de blaadjes van de fruitbomen die allen slangenvlekjes vertoonden...

Wij zegden het al van bij het verschijnen van het eerste deel: De Plaag wordt een trilogie met potentie. En kijk: Nyctaloop bevestigt deze uitspraak. Nog maar eens een bewijs dat je aan onze mening niet hoeft te twijfelen. En hier past een knipoog natuurlijk. Maar dat neemt niet weg dat al het goede uit deel 1 bevestigd wordt: van bij het begin is mysteriescenarist PY (onze gok voor zijn ware identiteit blijft Pierre-Yves Gabrion van De Java-Mens) bij de zaak. Het verhaal leest stukken duidelijker dan het bij wijlen wat rommelige eerste deel. De té droge, serieuze toon is achterwege gelaten en de dialogen door de potloodslijper gehaald, iets wat de leesvlotheid alleen maar ten goede komt.

Ook op grafisch gebied zijn er verbeteringen merkbaar: nu waren we al fan van Houot en blijft hij wel schatplichtig aan Bourgeon, maar hij neemt er toch per album meer en meer afstand van. Sommige scènes doen aan Viviane Nicaise (Maanbloed) denken, een enkele keer aan Léo (De Werelden van Aldebaran), maar het geheel is vooral erg Houot. De Plaag was vorig jaar rond deze tijd Daedalus' eerste worp (samen met H.H.Holmes, maar dat tellen we met plezier even niet mee) en drie maand na het verschijnen van de Franse versie ligt dit vervolg al in de Nederlandstalige winkels. Mooi zo! Volgende winter afspraak voor het slot? Want als dit plagen zijn, laat ze dan maar snel op ons los!