FLOR DE LUNA 1
Santa Maria Cristina
Éric Lambert/Éric Stalner + Pierre Boisserie/Éric Stalner • Glénat (Grafica)
48 p. (HC)
|
|
| Straffe toebak |
|
"Roken brengt de gezondheid ernstige schade toe". Nog voor we de openingszin hebben gelezen, krijgen we die overbekende waarschuwing onder onze neus geduwd. Waarom in hemelsnaam die Amerikaans aanvoelende betutteling? In De Kleine Robbe staat toch ook niet gedrukt dat je kleine jongetjes uit de buurt moet houden van neerklappende wc-brillen? Straks eist een of andere lobby nog dat er in Kuifje in Afrika een vermanend vingertje komt te staan dat je beter geen gaatjes in neushoorns boort. Laat staan dat je er dan nog een staaf dynamiet instopt! Wat een gezeur. Gelukkig maakt ons humeur een forse ommezwaai als we de eerste pagina beginnen te lezen. O wat is dit verleidelijk geschreven! Dat een sigaar op een niet-Monica Lewinsky-achtige wijze toch zo lekker kon zijn, dat wisten we als niet-rokers niet. Na één pagina snoof onze verbeelding al de heerlijke corona's van een handgedraaide cubaan op. Wanneer de dampen wat opgetrokken zijn, zien we in het Geneefse herenhuis het lijk liggen van de sigarenkoning Charles Porter. Zijn privésecretaris Antoîne Chatel staart hem berustend aan. Hij was net te laat. Zijn baas was al vermoord. Iemand was hem voor. Gelukkig waren de documenten niet gestolen. Rustig verder lurkend aan zijn Havaanse Flor de Luna, begon Antoîne ze te lezen. Het was het ware verhaal van Portero en Castellano, hoogstwaarschijnlijk de Spaanse voorvaders van Porter en Chatel. Spoedig was de klerk verdiept in het machtige verhaal van slavernij, muiterij en familievetes. Wat verderop bloedde het lijk langzaam leeg.
Flor de Luna is nu al voor de sigaar wat De Meesters van de Gerst voor het bier was. Een familie-epos van de bovenste plank. De opzet is simpel. Het truukje van de raamvertelling kennen we al sinds De Schat van Scharlaken Rackham, maar het scenario van Boisserie/Stalner staat er. Niets lijken ze aan het toeval over te laten. Zo controleert een echte Zwitserse sigarenimporteur nauwgezet alle historische feiten. Als bedanking werd het eerste album trouwens getiteld naar zijn zuster Marie-Christine. Naast de dragende verhaallijnen tekent Stalner ook voor de potloodschetsen en de kadrering. In tegenstelling tot het stevig gepromote Reiziger voel je hier pakken meer betrokkenheid. De tekeningen en gezichtsstandpunten schommelen mee met de boot. De personages die bij de Parijzenaar altijd al wat op elkaar lijken, stelt hij — knap ingepast — voor als een reeks pasfoto's. Ja, hij slaagt er zelfs in om een brutale verkrachting teder in beeld te brengen. Merlin-tekenaar Éric Lambert werkte de tekeningen verder af en pas daarna verzon Boisserie er de juiste vlotlezende tekstballonnen bij. De mannen nemen trouwens ouderwets de tijd om hun verhaal te vertellen. Aan het kwaliteitstempo van pakweg één strip per jaar zitten we gebeiteld voor de komende zes à zeven jaar. De drie Cubaanse diptieken met als thema's de Spaanse immigratie (1825), het Amerikaans kapitalisme (1900) en de Revolutie (1960), worden nog gevolgd door een actueel slotdeel.
Flor de Luna — de oorspronkelijke titel Habanos was naamrechtelijk beschermd — is een klassieke strip zoals er te weinig gemaakt worden. Eindelijk is er nog eens een kwalitatieve instapstrip voor een breed publiek die ongetwijfeld jaar na jaar veel fans zal bijwinnen. Kom dus binnen pakweg vijf jaar niet zagen als de eerste druk van dit eerste deel nog enkel te vinden is aan astronomische prijzen. Thanks for the cigar. |
|
| > WOUTER PORTEMAN — juni 2007 |
