Als je einde negentiende eeuw het kruim van de toenmalige kunstwereld wilde ontmoeten, dan moest je in het Parijse Montmartre zijn. Zag je Henri Toulouse de Toulouse-Lautrec nergens, dan was tip nummer één je blik wat lager te richten. Maar je had meer kans op slagen om de kleine grootmeester aan te treffen in een bordeel of tussen de rokken van de cancandanseressen in de Moulin-Rouge.

Het is daar waar Gradimir Smudja zijn eerbetoon aan zijn schildershelden begint. Zijn voorliefde voor de kunstenaars uit de belle epoque bleek al uit Vincent en Van Gogh, waarmee we vorige jaar de in Italië wonende Joegoslaaf leerden kennen. Als kind dacht Smudja dat hij Van Gogh was, maar zijn ouders trokken hem daarvoor gelukkig niet aan zijn oren. In het eerste deel van Het Kunstbordeel, een gepland drieluik, komen we Vincent (en zijn broer) ook tegen. Smudja brengt eigenlijk een bezoekje aan alle beroemde kunstenaars uit die periode. En hij doet dat met verve, door de stijl van Renoir, Seurat, Degas en andere Monets eventjes te ontlenen.

Alleen al voor de kleurrijke aquareltekeningen is Moulin-Rouge meer dan de moeite waard. Van een echt verhaal is eigenlijk geen sprake, maar de lichtvoetige, komische trip door Montmartre is amusant om lezen. En voor wie ook maar een klein beetje van schilderkunst houdt, is Moulin-Rouge een album vol herkenbare personages. Dankzij deze strip wordt Henri Toulouse de Toulouse-Lautrec hopelijk nooit meer over het hoofd gezien.