Het prachtig uitziende Het Hart van de Amazones tekende Christian Rossi (Jim Cutlass, W.E.S.T., Deadline) op scenario van de jonge schrijfster Géraldine Bindi wiens handje hij vasthield om een stripverhaal van dik honderdzestig pagina's te maken. Bindi had het verhaal eerst geschreven voor een andere tekenaar die uiteindelijk forfait gaf. Er was al een uitgever. Met een klein hartje en zonder al te veel verwachtingen stuurde ze het scenario op naar Rossi wiens oudere, niet-vertaalde albums La Gloire d'Héra en Tirésias ze waardeerde. En Rossi hapte toe, al greep hij soms in om Bindi's gore in te tomen.

Het Hart van de Amazones is een gewelddadig, bloederig en wreed fresco geworden over de Amazonekrijgsters die in Homeros' oud-Griekse vertelling De Ilias de Trojanen af en toe te hulp kwamen. Langzaam aan komen de auteurs opdraven met raakpunten met het heden: de strijd van vrouwen tegen onrecht en onderdrukking en kordaat opkomen voor zichzelf. Het verhaal begint wanneer de Griekse belegering van de stad Troje al zeven jaar duurt. Een groepje woeste Amazones laat zich achtervolgen door een roedel bronstige Grieken. Ze krijgen lik op stuk als ze worden gevangen genomen om als dekhengsten te dienen voor het vrouwenvolk. Liefde of een relatie aanknopen is uit den boze, daar zien de oudsten nauwlettend op toe. Na een opwindende vruchtbaarheidsdans tijdens het Bloemenfeest en een massaorgie vinden de Grieken hun toekomst nog niet zo erg. Maar het laatste uur van de mannetjes van plezier is geteld. Ook jongetjes die de vrouwen baren, wacht een verschrikkelijk lot.

Rossi en Bindi lieten zich niet te veel (mis)leiden door de algemene kennis over de mythische Amazones om hun eigen verhaal te vertellen. Zo wou Rossi de borsten van zijn vrouwen niet verminken omdat die zogezegd in de weg zaten om beter met hun pijl en boog te mikken, want dat vond hij compleet onrealistisch. In de dichte bossen waarin ze wonen, zouden negen op tien vrouwen binnen de twee weken sterven aan een infectie als ze het met een afgesneden borst minder moesten stellen, vindt hij. Dat hij enkel mooie vrouwen in zijn verhaal laat opdraven, dankt hij aan de eigen uitleg dat de Amazones enkel de mooiste krijgers ontvoerden en dat ze er slank uitzien door dagelijks te jagen en te vechten. Het album begint weliswaar met clichévoorstellingen over de Amazones en een reproductie- en slachtpartij, maar dat is het startpunt voor een kentering bij de stam. Sommigen beginnen zich vragen te stellen bij die dwaasheid en willen de barbaarse gebruiken en tradities achterwege laten. Tegelijk rijst er bij de Grieken onder het bevel van Achilles kritiek over de aanleiding van de oorlog tegen Troje.

De aantrekkelijkheid zit 'm wellicht meer in het prachtige schilderwerk van Rossi dan het verhaal. Met bister (een inkt op basis van noten) past hij alle mogelijke technieken en effecten toe die ook met gewone zwarte inkt, pen en penseel bekomen worden. Hij varieert met volledig geschilderde figuren en decors, andere keren houdt hij het op lijntekeningen zonder gekleurde opvulling. Soms combineert hij meerdere technieken in eenzelfde prent. Die contrastrijkdom past allemaal mooi bij elkaar. In andere gevallen zouden we de sepiatinten een goedkope truc vinden om daar een verleden mee op te roepen, hier zien we gewoon een kunstenaar aan het werk. De beslissingen om wel of niet te arceren, wel of niet met vage tinten of integendeel met scherpe lijnen te werken en een overrompeling van grootse prenten met afwisselend intieme scènes is geweldig. De erotiek, die nu eenmaal opgewekt wordt met blote lijven, doet vaak denken aan Epoxy, het soft-erotische one-shot van Paul Cuvelier (Corentin) en Jean Van Hamme.

Qua anatomische kennis heeft Rossi alvast geen lesjes te leren. Mede daarom vonden twee redacteurs van onze website, die het album niet uitgelezen kregen, het meer een geheel van mooie plaatjes dan een solide verhaal. De evolutie en het werken naar een aannemelijk einde zit er wel in, maar de vertelling gebeurt moeizaam. Het grotere verhaal is namelijk interessanter dan de kleinere intriges van een teveel aan personages. Ook al treden sommige Amazones meer op de voorgrond dan andere bieden ze weinig houvast. Een gebrek aan empathie voor die personages is hierbij een stoorzender. Ze bakkeleien wat, doen voort, dan valt Troje en komt er een nieuwe koningin. Tijd voor verandering. Tegen dan ben je wat murw geslagen door het spel van afstoten en toenadering tussen beide seksen.

Rossi en Bini bereiden inmiddels een tweede samenwerking voor die een honderdtal pagina's moet tellen. Het wordt een eigen vertelling van het bijbelverhaal Salomé. Hun beider mening over het personage moet alleen nog op eenzelfde lijn komen te staan.