Een met zijn vliegtuigjes spelend jongetje hoopt later piloot te worden van een gevechtsvliegtui. Dat is de aanzet van het driedelige epos Falklands waarvan de eerste twee delen recent in de winkelrekken belandden. Cortez, zoals het kereltje blijkt te heetten, vinden we even later terug als kapitein in zijn verouderde Skyhawk-straaljager op weg naar de Falklands om onderweg de Engelsen te bestoken.

We schrijven 1982, het begin van de Falklandoorlog. De eilandengroep bij Argentinië is Brits grondgebied, maar de Argentijnen beschouwen het als hun eigendom. De militaire junta besloot in 1982 de strijd aan te gaan tegen de Europese eilanders en de Falklands op te eisen. Tot zover de geschiedkundige introductie die je bij het begin van deze driedelige reeks van Walther Taborda en Nestor Barron op je boterham krijgt. Het duo beschrijft in Falklands de ongelijke strijd tussen de Britse en Argentijnse vliegeniers. Terwijl de onderdanen van Margaret Thatcher beschikten over het modernste materiaal, moesten de Argentijnen zich behelpen met verouderde vliegtuigen waarvoor amper wisselstukken voorradig waren. Daarnaast was een trip naar de Falklands zo'n negenhonderd kilometer waardoor ze amper over en weer konden vliegen vanop hun basis op het vasteland naar de eilandengroep.

Falklands vertelt het verhaal van de Argentijnse piloten die als echte kamikazes de Britten bestookten. Naast luchtgevechten hebben de makers ook oog voor het dagelijkse leven van de piloten en hoe ze omgaan met mislukkingen en gesneuvelde kameraden. Af en toe laat het duo ons ook in de ziel kijken van de Britten, maar het hoofdbestanddeel van het verhaal spitst zich toch toe op de Argentijnen. In deel 2, Pucarà, krijgen we een soortgelijk verhaal voorgeschoteld vanuit het standpunt van enkele piloten van de Pucarà. De Pucarà was een verkennings- en aanvalsvliegtuig dat uit noodzaak door de Argentijnen gebruikt werd voor de strijd tegen de verticaal opstijgende Sea Harriers.

Beide scenario's geven je een mix van pilotentaal en filosofisch gemijmer over oorlog voeren. Dit zorgt voor een vreemd contrast in de tekst, want de taal van de piloten is vrij clichématig, maar wanneer het scenario uitwijkt naar de beslommeringen die rond het gegeven oorlog hangen, krijgen we goed doordachte tekststukken die de waanzin van elke oorlog benadrukken.

De Argentijnse Nestor Barron, is een bezige bij. Naast muzikant en schrijver van romans, pent hij ook geregeld stripscenario's neer met verhalen die een link leggen naar Argentinië.

Zijn landgenoot Taborda kennen sommigen misschien van de strip Big Bill is Dood, die in 2016 in vertaling verscheen bij Gorilla. In 2017 was Taborda hetzelfde lot beschoren toen hij op 10 januari getroffen werd door een hartaanval. De tekeningen die hij voor Falklands leverde, mogen er absoluut zijn. Zowel zijn vliegtuigen als de personages worden met gevoel voor nauwkeurigheid neergezet en de actiescènes zijn netjes in beeld gebracht, ondanks de soms kleine ruimte waarin de man moest werken.

Voor de stripliefhebber is dit zeker een aangename kennismaking met de tekenaar, alleen zal die door zijn overlijden van korte duur zijn. Over enkele maanden verschijnt nog het afsluitende, derde deel met de titel Met Vlag en Wimpel.