Enkele jaren gelden gingen we tijdens een van onze Londentrips langs op het legendarische adres Baker Street 221b, de plaats waar Arthur Conan Doyle zijn Sherlock Holmes-verhalen situeerde. We werden er netjes ontvangen door Doctor Watson himself die maar al te graag poseerde voor de obligate foto. Hoewel het museum alle kenmerken had van een tourist trap, voelden we ons door de typisch Britse tongue-in-cheek-aanpak net niet bekocht. De legende leeft voort, that's a fact!

Jean-Blaise Djian en Olivier Legrand hangen hun verhaallijnen ook losjes op aan de avonturen van de iconische detective, maar zijn zo slim om hem maar zijdelings, als een soort van deus ex machina, bij het verhaal te betrekken. Zo zuigt het sympathieke viertal Billy, Black Tom, Charlotte (Charlie) en de rosse kat Watson alle aandacht naar zich toe. Deze keer bemoeien ze zich met de ontluikende relatie tussen de jonge aristocraat Lord Neville Asprey en de cabaretzangeres Grace Corbett die heel wat watertjes moeten doorzwemmen voordat ze hun liefde eindelijk alle kansen kunnen geven. Tegen het einde zien we zelfs professor Moriarty even opduiken, Holmes' nemesis die blijkbaar aan heel wat touwtjes getrokken heeft. In de volgende delen zal zijn rol trouwens nog een stuk prominenter worden.

De scenaristen verweven op een ingenieuze manier de verhalen van Doyle met de Victoriaanse avonturen van het eigengereide viertal. En we lezen dit graag... heel graag! Bovendien weet tekenaar David Etien de verhalen in een fijne doordachte vorm te gieten, zodat dit een strip is die jong en oud zal weten te bekoren.

Met zeven delen en een afsluitend dossieralbum is de reeks in Frankrijk al volledig afgewerkt. Het lijkt ons dan ook elementary dat Daedalus snel de volgende albums op ons loslaat! Dit is een toppertje, een allemansvriend én we moesten onwillekeurig weer denken aan de saxofoonintro uit Gerry Rafferty's monsterhit: Tututudududududuuuuuuu!!!! En dat doet ons weer heel even groen grijnzen!