Deel 2 in de conceptreeks Zeven leidde naar de succesvolle spin-off Wollodrïn die het tot een eigen reeks schopte. Met Detectives (naar deel 11 in de reeks Zeven) gebeurt dat opnieuw. Elk van de zeven opgetrommelde detectives die in Zeven Detectives de ware toedracht achter een ogenschijnlijke zelfmoord moesten oplossen, is nu de hoofdrolspeler in elk van de zeven te verschijnen delen. Deel 1 knalt ineens met Miss Crumble, een gepensioneerde lerares die het niet kan laten mensen te ondervragen. Dat komt bijzonder goed van pas als een seriemoordenaar slachtoffers begint te maken in Miss Crumbles entourage, maar tegelijk ligt ook het gevaar heel dicht op de loer.

Wie van het betere detectivewerk houdt, heeft aan deze reeks met de niet mis te verstane titel Detectives een mooie kluif. De lezer op het verkeerde been zetten, is vaak een must en net zoals de meer verrassende titels in het genre komt de aap pas in de epiloog uit de mouw. Die epiloog is trouwens een heel katern, dus er viel wel wat te verklaren.

Maar voor wie geprikkeld wil worden, is dit een heel aangename ervaring. De personages zijn om van te smullen. Ze debiteren scherpe dialogen waar je als lezer heel wat plezier aan beleeft. Vooral Crumbles aanvaring met "zeiksnor" Spencer en een welgemikte "kraaak" bezorgde ons pretoogjes. De personagetyperingen getuigen van een groot Brits gevoel voor humor en er wordt geen situatiehumor geschuwd om net zo goed eventjes plat te gaan. De onfortuinlijke intrede van de zwaarlijvige Miss Pumcake, die niet door een poortje kan, is hilarisch. Voor de rest vloeit er ook bloed, expliciet in beeld gebracht. Maar als een schattig schoothondje overlijdt door vergiftiging, ho maar als dat in beeld zou komen. Dan kennen de auteurs hun grenzen...

Detectives gaat geweldig van start. Het valt al bijna te vrezen of de volgende delen, alle getekend door andere tekenaars, eenzelfde niveau zullen halen. Sylvain Guinebaud en Herik Hanna hebben de lat wel heel hoog gelegd.