We passeerden pas nog langs de kwaliteitsslager in de buurt. In zijn verstoog had hij een gevuld speenvarken als pièce de résistance tentoongesteld: een mooie eyecatcher tegen de nakende feestdagen! Mama's hadden alle moeite om hun krijsende kleuters onder controle te houden die snuit aan snuit met het dode beest onbedoeld hun neuskeutels tegen het glas plakten. Geen enkele moeder die er honderd gram van durfde te bestellen... Een stuk vlees lijkt best niet te hard op het beest waaruit het gesneden is.

Toen we de eerste keer de cover van deze tiende Murena onder ogen kregen, zagen we direct de commerciële meerwaarde van deze keuze in. Reken maar dat hij zal opvallen in de rekken van jullie favoriete stripwinkel! En zo maakt ook de nieuwe tekenaar Theo Caneschi een opgemerkte entree langs de grote poort. Velen waren immers benieuwd hoe de opvolger van de betreurde Philippe Delaby het er vanaf zou brengen. Nu, Delaby was een fantastisch tekenaar en het is allesbehalve een sinecure om in zijn voetsporen te treden. We zijn er niettemin van overtuigd dat Caneschi een goed keuze is om deze reeks verder te zetten. Ook al zijn z'n hoofdjes een stuk karikaturaler dan die van zijn grote voorbeeld, we waren erg onder de indruk van zijn frivole overzichtsscènes. Voor de liefhebbers verschijnt er trouwens nog een op vijfhonderd exemplaren genummerde editie van dit album vol schetsen en karakterstudies: het ultieme bewijs dat de tekenaar zich degelijk heeft voorbereid op deze strip!

Jean Dufaux situeert het verhaal net na de grote brand van Rome. De stad is haar wonden aan het likken en begint stilaan als een feniks uit haar as te herrijzen. Lucius Murena ziet de toekomst zonnig tegemoet, totdat hij nog maar eens het slachtoffer wordt van een vreemde intrige. Hij wordt ervan verdacht de drijvende kracht te zijn achter een complot tegen keizer Nero. Aangezien hij aan geheugenverlies lijdt, kan hij zich onmogelijk verdedigen...

De scenarist maakt er een spannend en hectisch avontuur van en in deze reeks kan hij ongestoord uitpakken met het gezwollen taalgebruik dat hij zo graag hanteert, maar dat hier goed bij de historische setting past. Toch flirt hij deze keer door een opeenvolging van toevalligheden iets te veel met de geloofwaardigheid.

Vier jaar hebben we moeten wachten op dit tiende deel en in stripmiddens is dat lang tegenwoordig. Aangezien de tekenaar ook nog verbonden is aan De Lemen Troon en De Verschrikkelijke Paus (die hij eerstvolgend afrondt met het vierde deel) zien we jammer genoeg op korte termijn geen beterschap in de verschijningsfrequentie. Zo kan de scenarist ook de tijd nemen om zijn plottwists van een plausibele achtergrond te voorzien. In dat geval wachten we graag op het volgende deel.