Zen zonder Meester is Frenk Meeuwsens debuut als striptekenaar. De Nederlander werkte er drie jaar aan en hij legt een grote maturiteit als verteller aan de dag. Zijn achtergrond als illustrator van storyboards (in feite ook stripverhaaltjes) voor reclamespotjes speelt mee om vlot en kernachtig een boodschap over te brengen. In eerste instantie vreesden we weliswaar dat Zen zonder Meester geen andere bedoeling had dan het presenteren van een handleiding om de boeddhistische leer in ons eigen leven toe te passen. Daar hadden wij dan weer geen boodschap aan. Maar nee, dit is een geestige en heldere kijk op spiritualiteit die met mondjesmaat een plaatsje in de opeenvolgende hoofdstukjes krijgt.

In hoofdzaak is dit een reisverslag naar Japan en een voorzichtige autobiografie waarin zowel verwondering als relativering voor een boeiende vertelling zorgt. Meeuwsen gaat in zijn analyses, gevolgtrekkingen en uitleg wat verder dan een Guy Delisle die als een buitenstaander de gebruiken en gewoontes van de landen waarin hij verbleef beschouwde, maar daarbij wat op de oppervlakte bleef. Meeuwsen schraapt er nog net een extra laag af om door te dringen in een cultuur die de zijne niet is, maar die hij wel goedhartig omarmt. Kritische vragen helpen hem tot inzichten te komen. Tussendoor leren we zijn puur geformuleerde beleving van zen-meditatie en komen wij voorwaar tot eigen inzichten.

De teksten, monologen en dialogen zijn heerlijk om te lezen. Ook grafisch is dit dik oké. De vijftiger kan zich moeiteloos meten met wat er in het buitenland gegraphicnovelt wordt. Sterker zelfs: dit schreeuwt om een hoop vertalingen in het buitenland.