Sinds Grzegorz Rosinski zijn door Graza ingekleurde realisme in zwart-wit omruilde voor rechtstreeks geschilderde tekeningen begaven we ons op een haat-liefdeparcours. Op zijn best vergastte hij ons op prachtige, sfeervolle covers en pagina's met uitgekiende composities en overtuigende kleurpaletten, op zijn slechtst vonden we hem een koppige kleurenkladder die chaotische taferelen op doek plaatste en vooral een kunstenaar in het vermommen van duidelijkheid was. We schrijven dit in de verleden tijd omdat dit artbook naar aanleiding van de veertigste verjaardag van de Europese topreeks ons maar minuscuul doet voelen.

Ja, als je alle covers van Thorgal en De Werelden van Thorgal na elkaar ziet passeren, bovendien aangevuld met niet minder mooie coverillustraties die hij voor het weekblad Kuifje maakte, sta ook jij vast versteld van het geweldige talent van de man. Het artbook bevat voorts nog tientallen schetsen, portretten, voorstudies van covers, personages en lay-outs, illustraties voor promotiedoeinden, schilderijen, potloodtekeningen en zoveel meer. Dit artbook, dat volgens het voorwoord van Patrick Gaumer (de schrijver van Monografie Grzegorz Rosinski) geen artbook wil zijn, zien we als een reis door veertig jaar Thorgal, door veertig jaar evolutie waarin Thorgals kinderen verouderen en de man van de sterren een duister, melancholischer kantje krijgt die al te vaak de speelbal van Kriss van Valnor wordt, ook al een vaak voorkomend personage in dit overzichtswerk.

Slechts één pagina tekst, voor de rest louter kijkplezier waarbij herinneringen aan betere jaren ons overmannen en respect voor recenter werk wordt losgepeuterd. Rosinski heeft niet alleen forse stappen gezet op technisch gebied, je merkt ook de groeiende zelfzekerheid. De man valt niet meer te bekritiseren, hij blaast je gewoon omver. En dat moet je kunnen.