Wanneer je 's avonds laat gezapig het glas heft op het goede leven, plezier je daar doorgaans niet enkel jezelf mee, maar ook de streek waar die belonende fles vandaan komt. Dat geldt zeker ook voor de Charente waar wijnen en cognac de levensader vormen die de hele streek doorbloedt. Het hart van sommigen klopt hard voor dat geestrijke vocht. Misschien zelfs hard genoeg om een motief te zijn voor moord, zo bleek al in het eerste deel.

Oorlogsjournaliste Anna-Fanély Simon is nog steeds van plan de dood van haar beste vriendin tot op het bot uit te spitten en onderzoekt daarvoor ieder spoor. Zeker dat van handel in oude cognac, ook al haalt ze zich daarmee meer problemen op de hals.

Hoezeer we de proeverij van het vorige deel ook konden smaken, nu blijkt dat we eigenlijk slechts aan het glas nipten. De aroma's waren nog niet geheel verspreid. Deel 2 presenteert ze op volle sterkte. Eric Corbeyran en Jean-Charles Chapuzet bouwden hier naartoe. Nu pas is voor Anna de geest echt uit de fles. Als we al iets op te merken hadden op het eerste deel, over de techniciteit van het cognacjargon, dan smaakt het hier al veel soepeler. Het went.

Luc Brahy schotelt een smakelijk destillaat voor, evenwichtig, net als zijn cover. Dacht collega Johan Decloedt bij het vorige deel nog aan de kolonel met de loden pijp in de keuken, dan lijkt het dit keer de professor met de revolver in de slaapkamer te zijn. Alleen is dat onmogelijk, en zo is ook onze theorie eraan voor de moeite.