Ik & Jij? Nee, dat klinkt niet. Jij & Ik moet het zijn... zou het moeten zijn. Toch had de vertaler van deze La Vie à Deux geen betere keuze kunnen maken. Scenarist Gilles Dal en tekenaar Johan De Moor hebben het namelijk over gebroken harten, stukgelopen relaties en roze wolken die plots donkergrijs worden en dan wentelen mensen zich nogal eens in een hoop zelfmedelijden. We hebben het in onze omgeving ook al enkele keren moeten meemaken: stoere kerels zijn plots totaal de weg kwijt en sjokken hulpeloos van de ene dag in de andere tot een nieuwe overdosis rozengeur en maneschijn zich weer aandient.

Dal etaleert in dit album zijn cynische kijk op scheidingen, relatietherapieën, charmezangers, prefab all-in-huwelijksreizen, de Ikea-test en eenpersoonsmaaltijden en fileert met chirurgische precisie het happily ever after-denken. Vrolijk word je er niet van, maar zo kennen we de zwarte humor van de scenarist-filosoof ook. Als hij een sprookje zou schrijven, liet hij Sneeuwwitje rotten in haar glazen kist en stierf Doornroosje aan een gemene spinnewielinfectie.

De Moor is hier weer in grote doen. Hij mixt naar goede gewoonte verschillende technieken en collages zoals we het nog kennen van zijn Kobe de Koe. Daarnaast refereert hij met veel plezier aan een aantal klassiekers uit de grafische beau monde. Voor de vuist weg namedroppen we graag George Herrimans Krazy Kat, Take on Me van A-ha, Tweety en Jeff Koons' Balloon Dog.

We zijn zelf niet vies van een gezonde dosis cynisme, maar Verkild Hart, de vorige samenwerking tussen beide heren, kon ons toen niet zo bekoren wegens té hard, té veel de botte bijl en een einde dat té veel voor de hand lag. Nu hebben beide heren het zwarte gat een gouden randje gegeven en blijkt het geheel veel beter verteerbaar. We zouden dit alternatief zelfhulpboek dan ook graag eens willen doorgeven aan al die stoere vrienden die een punt achter hun relatie hebben gezet. Echt benieuwd of ze de switch van zelfmedelijden naar zelfrelativering kunnen maken...