"Do you smile to tempt a lover, Mona Lisa?

Or is this your way to hide a broken heart?

Many dreams have been brought to your doorstep

They just lie there and they die there

Are you warm, are you real, Mona Lisa?

Or just a cold and lonely lovely work of art?"

zong de zoetgevooisde Nat King Cole in 1950 en eigenlijk vat hij mooi samen wat Luc Morjaeu en Peter Van Gucht in deze 341ste Suske en Wiske willen vertellen.

Barabas heeft zijn teletransfor vanonder het stof gehaald en een serieuze update gegeven en krijgt van het Louvre de opdracht om de Mona Lisa tot leven te wekken. Zo willen ze voor eens en voor altijd een antwoord krijgen op de vraag welke dame er nu precies achter die mysterieuze glimlach schuilt. Verwacht je aan een verhaal vol misverstanden, vervalsingen en enkele oude bekenden: een verhaal dat serieuze parallellen vertoont met de Suske en Wiske-classic De Dulle Griet uit 1966, maar tegelijk ook voldoende leuke vondsten bevat om je een kwartiertje old fashioned stripplezier te bezorgen.

We schrikken er zelf van hoe snel we gewoon zijn geraakt aan die veelbesproken restyling van de reeks en we moeten toegeven dat het Parijs van de vroege twintigste eeuw veel beter tot zijn recht komt in die nieuwe lay-out. Tegelijk vraagt het klein smeerlapke in ons zich ook wel af of Morjaeu nu een checklist hanteert bij elk prentje dat hij op papier zet. Als je zoveel jaren een borstenloze Sidonia hebt moeten tekenen, zie je dat klein beetje cleavage misschien nogal snel over het hoofd...