Sinds oktober 2014 publiceerde Uitgeverij HUM! acht dikke Tex Willer Classics-albums, allen dikke kleppers waar we geen genoeg van krijgen... zolang er niet eke week zo'n album verschijnt. We moeten namelijk ook nog andere strips kunnen lezen om te bespreken.

Van Massimo Rotundo en Pasquale Rujo verschijnt hun eerste vertaalde samenwerking. Ze presenteren een verhaal waarin Tex en Kit Carson het moeten opnemen tegen een kolonel die ondanks het afschaffen van de slavernij een middel heeft gevonden om zwarten op zijn noodlijdende katoenplantages te laten werken. Een rechter met wie hij samenspant, veroordeelt misdadigers gewoon tot een werkstraf in dienst van de kolonel. Tex en Kit hebben net een criminele bende opgerold en willen een afspraak met de bewuste rechter in Galveston. Ze maken ook kennis met een salooneigenares die van haar vader, een succesvolle gokker en kaartspeler, een spel kaarten erfde die ze nooit mag weggeven. De kolonel wil dat spel kaarten van haar kopen. Maar als ze dat niet wil, gaat hij over tot andere middelen. Tex en Kit helpen haar. Weldra gaan de poppen aan het dansen in Galveston en in de streek. Op de koop toe breekt een orkaan los en regent het afrekeningen.

228 pagina's zijn in onze contreien een luxe om een stevig uitgebouwd verhaal te kunnen vertellen. Voor Tex Willer Classics dient zich dat probleem niet aan en kunnen de auteurs voluit gaan voor een verhaal zonder beperkingen en zonder dat scènes aanslepen. Vooreerst kunnen de auteurs in de reeks per album makkelijk afwisselen tussen locaties in en buiten de Verenigde Staten, in verschillende periodes van Tex' leven en met meer of minder nevenpersonages die hij tijdens zijn carrière rond zich heeft verzameld of zelf heeft verwekt. De auteurs hebben het maar uit te kiezen.

Storm in Galveston heeft alle allures van een wraakverhaal dat uitmondt in apocalyptische taferelen en een naadloos in de vertelling opgenomen epiloog. Het schetsmatige realisme van Rotundo stuwt het verhaal in alle vlotheid naar de laatste pagina en naar alweer een tevreden besluit dat we een prima western hebben gelezen. Lang leve Tex Willer!