Een dichte mist op zee. De bemanning van een vrachtschip ziet in de verte bliksemschichten rond een schoener die plots opdook. Zodra het schip dicht genoeg is genaderd, kijkt een jongen in d emast hen met priemende ogen aan om daarna met schip en al van de radar te verdwijnen. Die jongen heet John Blake en hij is de zoon van een wetenschapper die het ombuigen van tijd onderzocht. Een expeditie op zee liep verkeerd en sindsdien duikt het spookschip Mary Alice bijna overal ter wereld op, niet alleen in het heden, maar ook in 210, 1493, 1634, 1768,... De bemanningsleden komen uit diverse tijdperken en ook het meisje Serena uit het heden komt na een val van het zeilschip van haar ouders op de schoener terecht. Op zich doen het spookschip en de bemanning niemand kwaad. En toch wil de steenrijke magnaat Carlos Dahlberg, die het meest geavanceerde, wijdverspreide communicatienetwerk aller tijden beheert, de Mary Alice vernietigen en de bemanning dood hebben.

Van de Britse romanschrijver Philip Pullman is al een stripversie gestart van zijn reeks Het Gouden Kompas. Van kindsbeen af is Pullman een stripliefhebber en met een eeste versie van De Tijdreizen van John Blake kon hij eindelijk zijn eigen stripserie schrijven voor een Brits stripweekblad. Door de last van de wekelijkse deadlines hield hij ermee op, maar Pullman wilde het hoofdpersonage niet zomaar laten vallen. Door het enthousiasme van de producer van de film The Golden Compass herschreef hij het verhaal als filmscript en veranderde zowat alles, behalve de titel en het concept. Maar die film ging niet door. Het stripidee herrees als een fenix en verschijnt nu ook in het Nederlands als een eerste album.

Door de vlotte vertelling, de ter zake doende teksten en de behoorlijk rechtlijnige verhaalstructuur ga je snel door de bevattelijke 160 pagina's. Het realisme van Fred Fordham deed ons op zijn best denken aan de Carthago-albums van tekenaar Eric Henninot met een even filmisch inzicht. Maar we zouden hem nu ook geen rastalent in het realistische genre durven noemen, daarvoor oogt het vaak te star, te gepolijst.

Show, don't tell wordt een heel album volgehouden en daar kan je als lezer optimaal van genieten. Het verhaal eindigt met een klap en een voldongen einde, maar het maakt je ook nieuwsgierig welke nieuwe avonturen de bemanning van de Mary Alice nog te wachten staat. Het cijfer 1 staat niet zomaar op de rug van dit album.