Vroeger bleven we maar al te graag bij de moeke slapen, op voorwaarde dat ze vertelde over den oorlog. Wij herinneren ons maar al te goed de spannende verhalen over de gedwongen overnachting in de gracht toen de Duitse V-wapens overvlogen en voor de nodige schade in de buurt zorgden. Nu, een dikke veertig jaar later, moeten we constateren dat er in haar verhalen ook steeds een zekere gelatenheid aanwezig was, zoiets van "het zal mijn tijd wel duren", iets wat Jeroen Olyslaegers ook zo mooi weet te schetsen in zijn recente roman Wil. Vaak hebben we ons afgevraagd — verwend als we zijn door een oorlogsvrije periode die al meer dan zeventig jaar duurt — hoe we zelf zouden reageren in een vergelijkbare crisissituatie. Zouden we eenzelfde gelatenheid vertonen of zouden we — zo willen we graag geloven — het de bezetter toch moeilijk proberen te maken? De dertienjarige François uit deze Kinderen in het Verzet worstelt met hetzelfde dilemma. De mensen uit zijn klein Frans dorpje zijn een beetje de kluts kwijt tijdens die eerste dagen van de bezetting, terwijl hij maar één missie lijkt te hebben: die Duitsers moeten weg! Elk gevoel voor nuance is weg bij de jonge rebel: zwart-witdenken is gelukkig nog toegelaten op die leeftijd... Toch zien we ook bij hem gaandeweg de twijfels rijzen en komen er gaatjes in zijn pantser, zeker als het gaat om het oorlogsweesje Lisa dat al snel zijn pad kruist.

Vincent Dugomier heeft hier een heerlijk scenario neergepend dat op een geloofwaardige manier dit aspect van de oorlog onder de aandacht brengt. Er zijn al heel wat strips over de Tweede Wereldoorlog verschenen, maar zelden waren ze zo puur en zo beklijvend. Ook de tekeningen van Benoît Ers weten perfect de sfeer van dat eerste oorlogsjaar te vatten zonder dat hij voor een hyperrealistische aanpak kiest.

In 2016 wist dit eerste deel de Prix des Collégiens in de wacht te slepen op het festival van Angoulême, een prijs die uitgereikt wordt door leerlingen tot vijftien jaar uit de middelbare scholen in de buurt. We hebben zelf echter te veel van het verhaal genoten om dit album zomaar als een kinderstrip af te doen! ;-)

In een recent interview weet Dugomier te melden dat hij ons wil meevoeren tot aan het einde van de oorlog en dat hij minstens een zevental albums nodig heeft om de avonturen van de jonge verzetsstrijders te vertellen. In de Franse editie eindigt elk album (daar zitten we al aan deel 3) trouwens met een klein historisch achtergronddossier, iets wat in de Nederlandse versie jammer genoeg achterwege blijft. Ondanks dit manco is deze Kinderen in het Verzet een van de beste strips die we dit jaar al gelezen hebben.