Begrijp ons niet verkeerd, we zijn stripliefhebbers van het eerste uur, van kop tot teen, van binnen en van buiten. En we trekken als Koene Ridders ten strijde tegen de onverlaten die de negende kunst geweld aan doen. Maar soms neemt zelfs bij ons de ratio het over.

De Oorlog der Werelden van H.G. Wells is een mijlpaal in de literatuurgeschiedenis. Op hetzelfde niveau van George Orwells 1984, Ernest Hemingways For Whom the Bell Tolls, Victor Hugo's Les Misérables, enzovoort. Net daarom is het een huzarenstuk om via een stripverhaal dergelijke mijlpalen te overstijgen, minstens te evenaren. Wat hier niet gebeurt. Er zijn geen verrassingen in het verhaal, geen verrassingen in de weergave van de gebeurtenissen en de hoofdpersonages, waaronder de befaamde Tripods. Dobbs (scenario) en Vicente Cifuentes (tekeningen) zijn onbetwistbare vaklui, maar we worden niet meegezogen in het verhaal. Nooit gedacht dat we het volgende ooit zouden zeggen, maar de verfilming met onze Scientology-vriend Tom Cruise is vele malen verrassender en meeslepender dan deze verstripping.

Maar, een zeer dikke maar, als het de bedoeling is om jeugdige lezers het meesterwerk van Wells te leren kennen op een visueel aantrekkelijker manier dan gewone tekst, is de opdracht (nipt) geslaagd.