Na Het Beloofde Land en Het Vreemde Land valt er nog wel een land te bezeilen in deze Het Waanzinnige Land. Op de planeet Vera staat het gezelschap dat het immense ruimteschip verliet om de planeet te verkennen voor een exact nagebouwde replica van Mont Saint-Michel. Zelfs de details in toeristenwinkeltjes zijn levensecht. Maar er is geen levende ziel te bespeuren. Teamleidster Mary-Maë stuit er op een stookplaats van recente datum en moet concluderen dat hoe verder ze gaan, op hoe meer mysteries ze stuiten.

Die verhaalstructuur begint zo'n beetje een leitmotiv te worden in de scenario's van Léo voor elk van zijn reeksen: stel een groepje samen met uiteenlopende figuren, stuur ze het ongewisse in, stapel ongelofelijke ontdekkingen op, laat hen confronteren met vreemde dan wel levensgevaarlijke fauna en flora en we zien wel hoe het afloopt. Al goed dat het nog steeds werkt en dat tekenaar Zoran Janjetov zelf beslagen op het ijs komt in het sf-genre om de lezer te verwonderen. Léo's zopas afgeronde Aldebaran-reeks Overlevenden slabakte en Antares duurde één of twee albums te lang. Maar het moet gezegd dat ons respijt voor Léo ongemoeid blijft dankzij Centaurus. Rodolphe schreef ook wel mee, misschien maakt dat het verschil. De spanning wordt op de juiste manier opgedreven, de personages blijven ons bij en die tekeningen zijn echt wel een grote troef.