Op tv en op Comic Cons zien we ze wel eens passeren: cosplayers die zich uitdossen in een prachtige steampunkoutfit. Ook in stripverhalen maakt steampunk een opmars. Lady Mechanika, dat net zo goed de cyberpunk behoort, is daar een treffend voorbeeld van.

Mechanika is de enige overlevende van afgrijselijke experimenten van een waanzinnige wetenschapper. De jonge vrouw hield er mechanische ledematen aan over. Veel van die voorgeschiedenis krijg je niet gepresenteerd, zij het voorzichtig aangestipt in nare herinneringen, en dat is vooralsnog niet erg. We leren haar meteen kennen als een unieke privédetective wier avonturen in ondertussen twee trilogieën worden verteld. Eke trilogie is een afgerond verhaal en je kan het ene avontuur gerust lezen zonder het andere te kennen. Het Tablet van het Lot geniet vooralsnog onze voorkeur overigens. Geleidelijk aan probeert Mechanika haar identiteit te zoeken terwijl figuren uit haar mistig verleden hun opwachting maken, maar het oplossen van mysteries die op haar pad komen, blijft de prioriteit.

In de cyclus Het Mysterie van het Mechanische Lijk onderzoekt Mechanika de dood van een half mechanisch meisje. Er zijn meerdere betrokken en geïnteresseerde partijen en een wetenschapsconventie met talrijk aanwezige luchtschepen, waar het meisje uit een ervan zou ontsnapt zijn, maakt het er niet makkelijker op. Met slechts één aanwijzing gaat Mechanika op onderzoek, te beginnen bij een speciaal circus. In de nieuwste cyclus Het Tablet van het Lot wordt een exotischer verhaal aangesneden waarin archeologie, mythologie, mystiek en diverse locaties in Europa en Afrika in een behoorlijke rotvaart passeren. Ook hier zijn er weer meerdere (geheime) partijen betrokken in de zoektocht naar een Soemerisch artefact waarin de kennis van de goden en geheimen van het universum zou staan. Eigenlijk zijn die doelwitten van haar onderzoeken bijzaak, want de pret om die te bereiken, is de sterkte van de reeks.

Bedenker en uitvoerder van de eerste cyclus Joe Benitez kreeg voor de tweede trilogie de hulp van Martin Montiel en M.M. Chen voor respectievelijk de tekeningen en het scenario. Er is ook een andere inkleurder actief. Meer dan met het verhaal — dat een soms warrige indruk geeft — overtuigen Benitez en zijn team vooral met een uitzinnige plundering van de steampunkiconografie. Tandwielen, metaal, stoom, een overdaad aan detail uit het Victoriaanse tijdperk,... het visuele spektakel is compleet. We hielden ook erg van de patroontjes op de achtergrond, de vintage aandoende arceringen, behangpapier en andere structuren en stoffen van kleren, meubels en interieurs. Als het de bedoeling was om te imponeren met fabuleus artwork, dan is de misise geslaagd. Het verhaal kon sterker geweest zijn, mocht er gesnoeid zijn in wat overtolligheden en nevenpersonages.