QUINTETT 2
Het Verhaal van Alban Meric
Paul Gillon + Frank Giroud • Dupuis (Impressie(s))
64 p. (SC)
|
|
| Toen waren ze nog met vier |
|
79 jaar en dan erin slagen om zoiets warms op papier te zetten, het is weinigen gegund. 79 jaar en dan zo'n ongewoon modern onderwerp aanroeren, het getuigt van een vooruitstrevende klasse. Verschillende artistieke voorgangers weigerden om Girouds scenario te aanvaarden uit principiële overtuigingen vanwege de thematiek van de homoseksuele relatie. Gillon heeft normaliter de handen vol met De Orde van Cicero dat na deel 2 wordt overgenomen door tekenaar Jean-Yves Delitte, dus dit uitstapje was niet noodzakelijk. En toch beslist hij een bijdrage te leveren aan dit zwaarwichtige project. Niet alleen inhoudelijk, maar ook disciplinair. Net omdat de twee verhaallijnen (op termijn alle vijf) elkaar overlappen en bepaalde scènes terugkomen, weliswaar verteld vanuit een ander perspectief, ben je genoodzaakt krachtdadig het meesterplan van de architect te volgen. Gillon slaagt daarin. Dan mag zijn stijl theatraal en afstandelijk zijn, in het realisme laat hij auteurs als Vance en Servais met gemak achter zich. Ondanks de stroeve figuren en de geblokte gezichten, stralen ze emoties uit: vertwijfeling, liefde, haat. Aangevuld met de brandende kleuren van Hubert laaien de passionele vlammen hoog op.
En Giroud? Die lijkt te groeien van beter naar best. Alsof De Tien Geboden 'slechts' een onderdeel vormde in de schrijversleerschool. Nu met meer interferenties, meer diepgang, meer drama. En de verrassing houdt hij mooi in een laatste deel verborgen achter de hand. Zelfs indien het geheel als een kaartenhuis ineenstuikt, met de eerste twee albums zit hij op een ingenieus geconstrueerd spoor. |
|
| > "DETECTIVE VAN ZWAM" — augustus 2005 |
